کمال خجندی » مقطعات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>الا ای صوفی مکشوف باطن</p></div>
<div class="m2"><p>که بنمایی ره ارباب ورع را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بباطن صورت فقر دعا گوی</p></div>
<div class="m2"><p>چو بینی قطع کن از من طمع را</p></div></div>

دیوان کمال خجندی به کوشش احمد کرمی - کمال خجندی - تصویر ۳۸۳

شمارهٔ ۲

الا ای صوفی مکشوف باطن
که بنمایی ره ارباب ورع را
بباطن صورت فقر دعا گوی
چو بینی قطع کن از من طمع را

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به صوفی‌ای اشاره می‌کند که باطن خود را نمایان کرده و راه افراد پارسا را نشان می‌دهد. او از فقر به عنوان عبادت یاد کرده و درخواست می‌کند که اگر شخص صوفی به حقیقت فقر آگاه است، از او امیدی نداشته باشد و طمع را از دل خود برکند.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: ای صوفی، باطن خود را پنهان نکن و راه درست و پرهیزکاری را نشان بده.

که بنمایی ره ارباب ورع را

هوش مصنوعی: اگر باطن فقر را ببینی، بیشتر به دعا و نیایش رو بیاور و توقعات و آرزوهای بیهوده را از خود دور کن.

چو بینی قطع کن از من طمع را

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده