هوش مصنوعی: ما از سگ‌های درگاه تو هم کمتر و بیشتر هستیم. زمان زیادی گذشته و هنوز هم ما در این درگاه نشسته‌ایم و به تو پناه آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: در شب جدایی، همه وجودم پر از درد و سوز است، مانند شمعی که در تاریکی می‌سوزد. ببین که چطور بی تو روزگار می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: اگر تو بخواهی، جان را به چشم تو ببینیم، و اگر تو به گونه‌ای دیگر باشی، از جان هم می‌گذریم.

هوش مصنوعی: بار سفر را تنها زمانی بر زمین می‌گذاریم که به مقصد برسیم، مانند آن خاک پای که در نهایت با رسیدن به منزل آرام می‌گیرد.

هوش مصنوعی: چشم وقتی که نور آفتاب را ببیند، دیگر نمی‌تواند به چشم خود نگاه کند؛ چون تو را بیشتر از خود دیده است.

هوش مصنوعی: اگرچه درخت آرزو به اوج بلندی رسیده است، اما هنگامی که به آن نزدیک می‌شویم، ممکن است با خطراتی روبه‌رو شویم.

هوش مصنوعی: در درد و عشق تو، او پرسید که حال من چگونه است. سپاس که به خاطر درد تو، کمالی به دست آورده‌ام، چرا که حالا هر دویمان خوشحالیم.