هوش مصنوعی: ای محبوب با طنازی‌های خود، روی زیبای خود را نپوشان. تو باید با چشمانت به عاشقان نگاه کنی و دل آنها را روشن کنی.

هوش مصنوعی: ستم تا کی باید تحمل کنیم، ای مهربان، دیگر اینگونه بر ما ظلم نکن.

هوش مصنوعی: آن زلف نرم و زیبا که مانند زلف‌های طاووس درهم تنیده است، از دست ما به آسانی فرار نمی‌کند.

هوش مصنوعی: تو مانند ماهی هستی و دل تو در قلب من جا دارد. هر جا که دل تو بخواهد، باید برود.

هوش مصنوعی: دل خراب و ویران خود را به تو اختصاص دادیم، اما اگر خودت در این مکان نباشی، وای بر ما.

هوش مصنوعی: اگر به من بگویی برویم، من بر آن در می‌روم. اما اگر می‌خواهی آرامش داشته باشی، بهتر است به خواب نروی و آرامش را تجربه کنی.

هوش مصنوعی: کمال آن است که تو آرزوی بهشت عدن را داشته باشی و آنجا را منزل و سکونتگاهت قرار دهی.