خیالی بخارایی » دیوان اشعار » مفردات » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از دهانش کام دل برگیرم و خوش دل شوم</p></div>
<div class="m2"><p>گوشهٔ زلفش به دست من گر افتد یک شبی</p></div></div>

از دهانش کام دل برگیرم و خوش دل شوم
گوشه زلفش به دست من گر افتد یک شبی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از آرزوی خود برای نزدیکی به معشوق سخن می‌گوید. او می‌خواهد از لب‌های معشوق لذت ببرد و خوشحال شود. همچنین اشاره دارد که اگر فقط یک شب، گوشه‌ای از زلف معشوق به دستش بیفتد، این برای او کافی است.

شمارهٔ ۵

شمارهٔ ۶

هوش مصنوعی: اگر لب‌های او را ببوسم، دلم شاد می‌شود و اگر یک شبی زلف‌هایش به دستم بیفتد، شگفت‌انگیز خواهد بود.

از دهانش کام دل برگیرم و خوش دل شوم

گوشهٔ زلفش به دست من گر افتد یک شبی

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده