هوش مصنوعی: ای دل، در این دنیا هیچ‌چیز به‌عنوان پایه و اساس زندگی محکم نیست، جز غم و اندوه که اساس خوشی‌ها نیز نیست.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم راز دلم را از تو پنهان کنم، در حالی که هیچ چیزی میان ما وجود ندارد که ما را از هم جدا کند؟

هوش مصنوعی: اگر در بهشت، حتی صد بار هم به زیبایی حوریان نظر کنی، باز هم تو از آنها دلیرتر و زیباتر هستی و هیچ انسانی وجود ندارد که به اندازه تو ارزشمند باشد.

هوش مصنوعی: ای اشک، تو مرا در برابر مردم رسوا می‌کنی، اما این کار از روی انسانیت نیست.

هوش مصنوعی: هرچند که ماه نو زیبایی خاص خود را دارد، اما زیبایی ابروهایت هیچ کم و کسری ندارد و به مراتب بیشتر است.

هوش مصنوعی: در تنهايي و اندوه، تنها صداي ناله است که همراهم است و هیچ کس دیگری در کنارم نیست.