طفیل به معنای انگل و سربار ومهمان ناخوانده است و کوچک مردی بوده عرب که هر گاه گروهی به مهمانی میرفته اند نا خوانده همراه میشده

طبق تصحیح محمد علی فروغی مصراع آخر بدین گونه است: "کالوده به پالوده هر خس بودن".

باستانی پاریزی در مقدمه ی رباعیات اوحدین کرمانی این رباعی را به اوحدین کرمانی نسبت می دهد .
قانع به یک استخوان چو کرکس بودن / به زانکه طفیل خوان ناکس بودن
با قرص جوین خویشتن بهتر از آن / کالوده ی پالوده ی هر خس بودن

رباعی بدین متن صحیح است:
قانع به یک استخوان چو کرکس بودن
به زانکه طفیل خوان ناکس بودن
با نان جوین خویش حقّا که به است
کالوده بپالودهٔ هر خس بودن
رباعی از خیام

سلام بر دوستان گرانقدر 

آواره شوی چو شیری اندر صحرا 

یا محض خطر دل بزنی بر دریا 

بهتر که برای استخوانی چون سگ 

بوسی ز هزار بی سر و پایی.پا 

سپاس از دوستان عزیز