هوش مصنوعی: ای لب‌های تو همچون میوه‌های خوش‌رنگ و خوش‌بو هستند و جانم به عشق تو است. ما در حال نابودی هستیم و چشم تو پر از مستی و شوق است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که مانند طرحی که با قلم نقاشی کشیده می‌شود، صورتی واقعی و زنده نمی‌تواند همچون آنچه در ذهن است، به وجود آید. به عبارت دیگر، تصویر یا صورت حقیقی نمی‌تواند مشابه نقشی که در ذهن یا بر کاغذ ایجاد شده، دقیقاً باشد.

هوش مصنوعی: اگر دین و دنیا نباشند، تو هم نباش و وجود نداشته باش. زیرا آنچه که مقصود است و هدف زندگی است، تو هستی.

هوش مصنوعی: در سر تو که همچون سرو بلندی است، دست من چگونه به این بالای ناچیز می‌رسد؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که نگویی من اکنون در حال نابودی هستم، در گذشته زمانی وجود نداشت که من عاشق شراب نباشم.

هوش مصنوعی: زمانی که عشق به اوج خود می‌رسد، فرد نمی‌تواند به آسانی آرام بنشیند و از حال و هوای خود فارغ شود؛ در چنین حالتی، شور و حال او به قدری زیاد است که هیچ قدرتی نمی‌تواند او را ساکت کند.

هوش مصنوعی: آن کسی که من به خاطر او از پا افتاده‌ام، چگونه می‌تواند به دست من بیفتد، در حالی که من از او دور شده‌ام؟

هوش مصنوعی: دل ما را به عشق خود درگیر کردیم و هرچند که از ما دور شدیدی، اما عهد و پیمانمان را نشکستیم و این جدایی نتوانست محبت ما را کم کند.

هوش مصنوعی: خواجو هرگز به حالت هوشیاری برنمی‌گردد، زیرا کسی که از پیمان الست مست شده، تا ابد به حالت مستی باقی می‌ماند.