هوش مصنوعی: دل من دوباره به یاد سر کوی محبوب است و امروز تمایل تازه‌ای برای رفتن به سمت آنجا دارد.

هوش مصنوعی: هیچ ارتباطی با خبر ندارید که دل پریشان من مدتی است در جایی از شهر به دنبال آرامش می‌گردد.

هوش مصنوعی: از من جدا شد و در رشته‌ای از موئی پیوسته است که دل‌های مردم جهان به آن مو وابسته است.

هوش مصنوعی: بادی که از زلف تو می‌وزد، بویی خوش و دل‌انگیز دارد که شبیه عطر مشک و عنبر است. این نسیم خنک، بویی لطیف و دلپذیر به همراه دارد.

هوش مصنوعی: ما به خاطر تو این‌قدر مست و خراب شده‌ایم، حالا تصور کن آن کسی که خود در دستش سبوی شراب دارد، حالش چه باید باشد؟

هوش مصنوعی: شاخ را ببین که چقدر سرشار و خوشحال از درخت بیرون آمده است، گویی او هم از این میوه خاصی نوشیده و حالش گرفته است.

هوش مصنوعی: هر کسی که می‌گوید که نباید به تماشای زیبایی‌ها بپردازی، در حقیقت نشان‌دهنده این است که هر فردی عادت‌ها و ویژگی‌های خاص خود را دارد.

هوش مصنوعی: به پاخیز، زیرا نسیم صبحگاهی چون پرده‌ای از چهره‌ی گل کنار زده است. به روی گل نگاه کن که نشانه‌ای از زیبایی گل را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: بیایید و در کنار دیده‌ی خواجو بنشینید، مانند سروی که به دنبال آب دارد.