هوش مصنوعی: زندگی من بر اثر سختی‌های زمانه به هم ریخته و بی‌نظم شده است، چرا که خودم هم تحت تاثیر همین زمانه، دچار آشفتگی و بی‌نظمی شده‌ام.

هوش مصنوعی: من به شدت از درد و رنج خود رنج می‌برم و این تنهایی، دوری و انتظار برایم سخت‌تر از هر چیزی است.

هوش مصنوعی: من همچون مویی در حال نوسان و بی‌قراری هستم، و همچون گیاهی ضعیف و افسرده شده‌ام.

هوش مصنوعی: مردم چشم من در صبح روشنی‌های درخشان را می‌بیند، اما در شب، اشک‌های خونین من را می‌سازد.

هوش مصنوعی: چون به من درد و رنج می‌رسد، قلبم پر از اندوه و غم می‌شود و اشک‌هایم مانند آبی که از آتش سوزان به وجود می‌آید، سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچند که انسان‌ها مرا می‌برند و تحت تأثیر خود قرار می‌دهند، اما آیا کسی توانسته مرا به آن سرزمین هدفم برساند؟

هوش مصنوعی: درد و دل من به قدری زیاد است که نمی‌توان آن را شمرد و این شب تنهایی من هم به‌قدر روزها برایم طولانی می‌شود.

هوش مصنوعی: من مانند خاک بر سر راه افتاده‌ام و همچون آتش خاموشی هستم که از این مسیر عبور کرده‌ام.

هوش مصنوعی: غم و اندوه من همچنان دور از شما باقی مانده و در هر لحظه نگران و بی‌قرار هستم.

هوش مصنوعی: زیر پهلویم پر از حرکت و جنبش مورچه‌هاست و در دور و برم همواره احساس می‌کنم که به دور من مار در حال چرخش است.

هوش مصنوعی: او در میان خاک افتاده است و سرش را از رنج‌های جسمانی پاک کرده است.

هوش مصنوعی: زندگی و زمانه‌ام به شدت آسیب دیده و جانم به کلی از هم پاشیده است.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از احساساتی عمیق و ملال‌آور صحبت می‌کند. او به وضوح می‌گوید که در روزهای زندگی‌اش دچار سردرگمی و ناراحتی است، حتی در میان گرما و شور زندگی. این سردرمی که او به آن اشاره می‌کند، نشان‌دهنده‌ی ناامیدی و غمگینی عمیق اوست که مانند شب‌های تاریک، زندگی‌اش را تحت تأثیر قرار داده است. در واقع، او زندگی‌اش را به شب‌هایی تشبیه می‌کند که در آن تاریکی و غم حاکم است.

هوش مصنوعی: در دنیای اطرافم، هیچ دوستی را در سمت راست نمی‌بینم و از دوستان دیگر هم در سمت چپ خبری ندارم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به من کمک کند جز دکتری که همیشه به من سر می‌زند و به بهبود حالم می‌پردازد.

هوش مصنوعی: در باغ هیچ پرنده‌ای نیست که به حال من بیچاره افسوس بخورد جز هزاران نفر که این کار را می‌کنند.

هوش مصنوعی: در دل مهربان و لطیف انسان‌ها، لحظه‌هایی پر از احساسات و اشک را می‌بینم که همچون ابری، گاهی به درد و غم دچار می‌شوند.

هوش مصنوعی: تمام داروهایی که دارم برای درمان مرگ من فایده‌ای ندارند؛ با وجود همه این داروها، آنها هیچ تناسبی با مرگ من ندارند.

هوش مصنوعی: ای مسیحا، در آخرین لحظات زندگی‌ام، ناله‌ای از دل برمی‌آورم و ای خضر، از تاریکی‌ها و مشکلاتم، آب و نجاتی بیاور.

هوش مصنوعی: اختیار و کنترل کارها از دست من خارج شده است و در واقع، کسی که واقعاً اختیار دارد، همان بختیار است.

هوش مصنوعی: در دل من چیزی از ثروت و جواهر نیست، همچنین در دنیا هم هیچ‌کس به دلتنگی و افسردگی من نیست.

هوش مصنوعی: نسیم ملایمی از بوستان می‌وزد و به همراه خود طعم خوش شراب را تازه و دل‌انگیز به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: چشم من پر از اشک و غم است، به خاطر این دو لالای سیاه که مانند نوای سوگواری به گوش می‌رسند.

هوش مصنوعی: سرنوشت من در خواب است و هر شب تا زمانی که چشمان بیدارم را باز کنم، ستاره‌ای به من هدیه می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر ضعیف بودنش، خواجو از جمع مردم کنار رفته و به خاطر انتقادهایی که از او می‌شده، از آنها فاصله گرفته است.

هوش مصنوعی: ای پسر، تا زمانی که در غربت هستی، برای غریبان رحم و محبت بیاور و مواظب باش که در این حالت نمانی.

هوش مصنوعی: آنچه که آسمان بر من روا داشت و آنچه که من از سختی‌های زندگی تجربه کردم، نشان‌دهنده‌ی بی‌عدالتی‌ها و مشکلات بسیاری است که پشت سر گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر با تو بمانم، یکجا با هم می‌خوانیم؛ و اگر نمانم، این یادگاری از من خواهد ماند.

هوش مصنوعی: خاک آذربایجان، سرزمین آذربایجان، در زندگی شما ای دوستان، ارزش و اعتبار دارد.

هوش مصنوعی: منطقه تبریز فقط مکانی است برای ابتلا به تب و بیماری، ای خوبان آگاه باشید و مراقب باشید.

هوش مصنوعی: خاک کرمان، جایی با زیبایی و نعمت‌های فراوان، مانند یک گلستان سرسبز است. ماهان محلی است که با خرماهای خوشمزه‌اش معروف است و جویبارهایی که در آنجا جاری هستند، به زیبایی این منطقه افزوده‌اند.

هوش مصنوعی: سنگ او با ارزش و گرانبهاست و خاک زمینش مانند طلا می‌درخشد. دشت او بهشتی است و صحرا پر از لاله‌هاست.

هوش مصنوعی: زهر نیش او به اندازه‌ای شیرین و لذت‌بخش است که می‌توان آن را نوشیدنی خوشایند دانست و هوای او به گونه‌ای آرام و مطبوع است که مثل بهار دل‌انگیز احساس می‌شود. باغ او بسیار زیباست و حتی در زمان خزان هم حال و هوای آن مانند بهار است.

هوش مصنوعی: محل زندگی شاهزادگان معروف، اقامتگاه آزادگان شناخته شده است.

هوش مصنوعی: اردشیر بابکان، بنیان‌گذار سلسله ساسانیان، حاکم یزدجرد است که در زمان خود مقام و قدرتی بزرگ داشته است.

هوش مصنوعی: محل نشستن و سلطنت پادشاهان، جایی است که خوشبختی و موفقیت در آن حضوری با شکوه دارد.

هوش مصنوعی: خداوندا، آن خاک و این آب و هوای این سرزمین را تا قیامت از گزند آتش و آب محافظت کن.