خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ   ۱۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای صاحب رای کامل و بخت بلند</p></div>
<div class="m2"><p>سعی تو برای مال دنیا تا چند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>فردا که رود جان تو از تن بیرون</p></div>
<div class="m2"><p>اعدا همه آن مال به عشرت بخورند</p></div></div>

رباعی شمارهٔ   ۱۱۹

ای صاحب رای کامل و بخت بلند
سعی تو برای مال دنیا تا چند
فردا که رود جان تو از تن بیرون
اعدا همه آن مال به عشرت بخورند

هوش مصنوعی: این شعر به صراحت می‌گوید که تلاش برای جمع‌آوری ثروت دنیا چه فایده‌ای دارد، زیرا وقتی جان انسان از بدن خارج شود، دشمنان و دیگران از آن ثروت بهره‌مند خواهند شد. در واقع، شاعر به اهمیت نداشتن وابستگی به مال و دارایی‌های دنیوی تأکید می‌کند و یادآوری می‌کند که وقتی مرگ فرا برسد، هیچ کس نمی‌تواند با خود آن ثروت را ببرد.

رباعی شمارهٔ   ۱۱۷

رباعی شمارهٔ   ۱۱۸

هوش مصنوعی: ای کسی که نظر و اندیشه‌ات کامل است و شانس بالایی داری، تلاش تو برای کسب مال دنیا تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟

ای صاحب رای کامل و بخت بلند

سعی تو برای مال دنیا تا چند

هوش مصنوعی: فردا که جان تو از بدنت جدا شود، دشمنان همگی آن دارایی‌ات را به خوشی و لذت خواهند برد.

فردا که رود جان تو از تن بیرون

اعدا همه آن مال به عشرت بخورند

رباعی شمارهٔ ۱۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده