هوش مصنوعی: ای باد چه شادی‌آور و نشاط‌بخش هستی، چه آرامش‌دهنده و غم‌زدا نیز هستی.

هوش مصنوعی: من همچون کبوتر، نامهٔ دوست را دریافت میکنم، ای باد ملایم که پیک ناز و نازک‌دل است.

هوش مصنوعی: من به خاطر پیوندی که با تو دارم، امیدوارم و شادمان هستم، زیرا تو بوی یوسف را می‌دهی ای باد.

هوش مصنوعی: ای باد، پیام راز من را برسان، از زیبایی سوسن و بلندای توسن حرف بزن.

هوش مصنوعی: بگو که چه حال داری و وقتی جوابم را می‌دهی، مثل باد بی‌صدا حرف بزن.

هوش مصنوعی: باد، به خاک پای او که از آن خاک، سرمهٔ چشم من به دست می‌آید، بگویید که سرم را بر خاک او بگذارم.

هوش مصنوعی: ای باد، اگر بتوانی یک تار مو از زلف او بدزدی و به من برسانی، چه خوب خواهد بود.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم در مورد زلف او صحبت کنم، تو هم مانند باد به زلف او نوزید.

هوش مصنوعی: دل من در یک مکان خاصی نگران و مضطرب است. ای باد، تلاش کن و این دل را آرام کن و به آنجا برسان.

هوش مصنوعی: اگر او اجازه ندهد که دلم را به آنجا ببرم، ای باد، مرا در آنجا رها نکن.

هوش مصنوعی: سحرت به قدری آشکار و در عین حال پنهان است که گویی تو همان خاقانی هستی، ای باد.