گنجور

شمارهٔ ۴۳

سزد که بگسلم از یار سیم دندان طمع
سزد که او نکند طمع ِ پیردندان کَرو
سزد که پروین بارد دو چشم من شب و روز
کنون کزین دو شب من شعاع برزد پَرو
غریب نایدَش از من غریو گر شب و روز
به ناله رعد ِ غریوانم و به صورت غَرو

اطلاعات

وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: مهرداد بیات

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

سزد که بگسلم از یار سیم دندان طمع
سزد که او نکند طمع ِ پیردندان کَرو
هوش مصنوعی: شایسته است که از دوست خود جدا شوم، چرا که دندان‌های نقره‌ایش (مال و ثروتش) در چشمان من طمع می‌آفریند. همچنین، شایسته است که او نیز به مال و ثروت من طمع نکند.
سزد که پروین بارد دو چشم من شب و روز
کنون کزین دو شب من شعاع برزد پَرو
هوش مصنوعی: چشم‌های من مانند پروین (ستاره‌های زیبا) در طول شب و روز می‌تابند و این تابش به خاطر دو شب پر از غم و اندوه من است.
غریب نایدَش از من غریو گر شب و روز
به ناله رعد ِ غریوانم و به صورت غَرو
هوش مصنوعی: غریبی در من نیست که از صدای رعد و ناله‌های من ایجاد شود، حتی اگر شب و روز این صداها ادامه داشته باشد.