هوش مصنوعی: زلف معشوق من، ای رشته‌های زیبای تو، دل‌های بسیاری در چنگ تو گرفتار شده‌اند، چه جوان و چه پیر.

هوش مصنوعی: اگر تو هم‌خوابه آهوهای تاتاری هستی، چرا همیشه گردن شیر تو مانند دل ما طوقی از مهر و عشق دارد؟

هوش مصنوعی: تو در سپیده‌دم حضور نداری، که در آن زمان چهره‌ات تاریک است و روح تو نیست. در غروب نیز نیستی، چرا که ستاره‌ام همسایه‌ات است.

هوش مصنوعی: عطر خوشی از تو به مشام می‌رسد و حالتی ویژه در تو نمایان است. با این حال، در نفس درونت نوعی درد و تیرگی وجود دارد که مانع از بروز کامل زیبایی‌ات می‌شود. هنگامی که به درونت نگاه می‌کنم، می‌بینم که از آن سختی‌ها و مشکلات عبور کرده‌ای، اما هنوز نیاز به آرامش و روشنی برای نشان دادن زیبایی واقعی‌ات داری.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به زیبایی و لطافت عشق اشاره دارد و می‌گوید که هر اعضای بدن عاشقان تحت تأثیر حرکات و الهامات الهی قرار دارد. اینجا به جبریلی اشاره دارد که نمایانگر عشق و زیبایی است و در نهایت بیان می‌کند که انجام هنر و خلاقیت، مانند خمیر کردن گل با عشق و احساسات است. به طور کلی، این بیت به ارتباط عمیق بین عشق، زیبایی و خلاقیت می‌پردازد.

هوش مصنوعی: تو شبیه اژدهایی هستی که به گنجی نایاب رسیده‌ای، و به همین خاطر دل‌های فقیر تو بی‌دلیل به تو میل می‌کند.

هوش مصنوعی: در یک شب، مکان تو روشن و زیباست، اما اگر کمان‌دار نیستی، پس چرا چشمانت مانند تیر به سمت من می‌آید؟

هوش مصنوعی: عشق و جذابیت تو قلبم را به آتش کشیده است و این در حالیست که دنیا از بوی خوش عطر تو پر شده است.

هوش مصنوعی: عشق و محبت تو بر دوش من سنگینی می‌کند، در حالی که دل‌های دیگران نیز تحت تأثیر این سنگینی هستند. تو هنوز از ما فاصله داری، چراکه تعداد افرادی که به تو دل بسته‌اند، بسیار بیشتر از آن چیزی است که به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: هر تار موی تو سخن می‌گوید و تو در سکوتی. این جای تعجب دارد که صدای تو به دوردست‌ها می‌رسد.

هوش مصنوعی: دل دیوانه ما چقدر می‌تواند به زنجیر تو باشد؟ نگران نیستیم، جز اینکه از تیغ تیز و قاطع امیر تو بترسیم.

هوش مصنوعی: ای امیری که احمد، پیامبر بزرگ، تو را ستایش می‌کند، مانند خداوندی ازلی و بی‌نظیر هستی، هرچند که کسی شبیه تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: آسمان به این شکل به ما ناظر است، و این غباری که می‌بینید، ناشی از گرد و غبار راهی است که تو رفته‌ای.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانی فریاد بزنی وقتی که آن حلقه به سمت غیر ممکن نرفتند و از گفته‌های دانای تو چیزی نشنیدند؟

هوش مصنوعی: جز زیبایی تو، چیزی نمی‌بیند، نه حتی خورشید و نه ذره‌ای از آن. کسی که با چشم بصیرت به جهان و هستی نگاه می‌کند، تنها تو را می‌بیند.

هوش مصنوعی: جای تعجب است که عیسی (پیامبر) باید از خداوند بخواهد که یک لحظه از فیض و رحمت او بهره‌مند شود، در حالی که تو (مقصود طفل صغیر) می‌توانی با یک نفس از آن رحمت بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: چرا قلم را نتوانستند بر صفحه‌ی هستی بنویسند و صدای نغمه‌ی تو را از لوح وجود نشنیدند؟

هوش مصنوعی: اگر من فرمان تو را اطاعت نمی‌کنم، پس دلیل وجود تقدیر و سرنوشتی که برای من رقم زده شده چیست؟

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به مقایسه‌ای میان دو جهان و یک دانه خردل کوچک می‌پردازد. او بیان می‌کند که حتی اگر تمامی دارایی‌های دو جهان در دستش باشد، ارزش آن‌ها در مقابل یک دانه خردل ناچیز است. همچنین، او در نهایت به این نتیجه می‌رسد که نمی‌داند این دانه خردل کوچک کدام یک از چیزهای بزرگ و مهمی که در نظر دارد را نمایندگی می‌کند. به‌طور کلی، این شعر به مسألهٔ ارزش و اهمیت در زندگی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: ای قطره باران، نمی‌دانم تو چه حالتی داری! وقتی تو نیستی، من هم خجالت زده و محزون هستم.

هوش مصنوعی: در این دنیا نباید در خیال‌هایت گم شوی، زیرا تو به مانند دریایی بزرگ هستی که نمی‌تواند در یک جوی کوچک جای بگیرد.

هوش مصنوعی: دریاهای هفتگانه به اندازه قطره‌ای از generosity تو نیستند که همانند مکان بازی بچه‌ها باشد و چندین کلمه تو را درخود جای دهد.

هوش مصنوعی: گندم در مزرعه تو چه نعمت بزرگی است که به دیگران از آن بهره می‌رسد، حتی مقداری از دانه‌های کوچک‌تر هم کافی است تا نیاز مردم برطرف شود.

هوش مصنوعی: نور و روشنی آسمان از ابتدای زمان تا همیشه به همین دلیل است که یک ذره از نور وجود تو بر آن تابیده است.

هوش مصنوعی: اگر باران نیاید، چطور می‌توان انتظار داشت که دانه‌ها و منابع زندگی رشد کنند؟ هر کدام از ما به اندازه‌ای که بر روی زمین داریم، به آن نیاز داریم و باید با دقت از آن استفاده کنیم.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد به خاطر تمجید و مدح تو شعری بگوید، در واقع با این کار خود را به نوعی در جهالت و نادانی قرار می‌دهد، چون خداوند خود در قرآن از تو یاد کرده و تو را ستوده است.

هوش مصنوعی: سما به زمین آمده، هم حرکت دارد و هم آرامش پیدا کرده است. یکی از افرادی که با وقار ایستاده، در حالی که دیگری از دست تأثیرات عالم معنوی دستخوش تغییر شده است.

هوش مصنوعی: حرکت روح دوستان در بهشت کوی توست، در حالی که جسم دشمنان به سبب خشم و قدرت تو به جهنم می‌رود.