هوش مصنوعی: ای بزرگوار! ای صدرا! من باید به گونه‌ای باشم که خاک پای تو به بلندای آسمان‌ها افزوده شود.

هوش مصنوعی: من خوشحال می‌شوم که خاک درگاه تو، که مانند تاجی بر سر ماست، با بوسه‌ای از لب خورشید و ماه آراسته شود.

هوش مصنوعی: اگر او خواستار نظر تو نباشد، حتی نخواهد توانست که به رزهای صبحگاهی نور برساند.

هوش مصنوعی: نعل خوش‌بوی اسب تو همچون درخشش صیقلی است که زیبایی‌اش از چهره ماه سر بر می‌آورد.

هوش مصنوعی: این شعر می‌گوید که زیبایی و شکوه ظاهری فراتر از هر چیزی است و نمی‌توان آن را با چیزی که در ظاهر به چشم می‌آید مقایسه کرد. زیبایی برخی افراد به قدری چشمگیر است که می‌تواند حتی آسمان را تحت تأثیر قرار دهد و آن را زیباتر کند. در واقع، زیبایی حقیقی غیرقابل اندازه‌گیری است و به طور خاص به ویژه در افراد خاصی بروز می‌کند.

هوش مصنوعی: ناباوری نداشته باش که زبان طلا مانند شمع می‌درخشد، زیرا کسی که دستی به کمک تو دارد، همواره فضیلت و بخشندگی تو را ستایش می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر آتش با صد هزار زبان هم بگوید که من مانند طبیعت تند تو هستم، بدان که فقط در حال سخن‌سرایی است و حرفش بی‌اساس است.

هوش مصنوعی: این قطره‌ی آب از بین می‌رود و در هر لحظه هزاران چشمه‌ی زندگی از آن به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر به مهارت و دوراندیشی شما نگاهی بیندازیم، می‌توانیم بگوییم که مشکلات و مسایل پیچیده را با تدبیر و فکر می‌توان برطرف کرد. حتی یک گام کوچک و حساب‌شده می‌تواند راه‌گشای بسیاری از دشواری‌ها باشد.

هوش مصنوعی: برای کسی که از کینه‌ات انتقام بگیرد، مانند شمعی خواهد بود که از چشمانش نور وجودش را می‌زداید.

هوش مصنوعی: آنگاه که شخصی درگیر فقر و سختی می‌شود، تنها با نوشیدن لطف و محبت تو می‌تواند جانش تازه شود و به آرامش برسد.

هوش مصنوعی: مانند شاخه بید، هر چیزی که برخلاف تو باشد، همگی مانند تیغ و زخم هستند. اما وقتی که سرو سردسمنت در خزان بپیچد و پریشان شود، دیگر بر آن تأثیر نخواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: اگر اجازه بگیرد از شما، می‌خواهد که یک گوشه‌ای از حال و وضعیت خود را نشان بدهد.

هوش مصنوعی: این جمله به ما یادآوری می‌کند که حقوق و خدمات یکدیگر را باید به درستی و با دقت توصیف و تبیین کنیم تا تمام ابعاد و جزئیات آن روشن شود. به عبارت دیگر، اگر بخواهیم قوانین و اصول مربوط به یک موضوع خاص را توضیح دهیم، باید به اندازه کافی در مورد آن تحقیق و بررسی کنیم تا نکات کلیدی و ظریف آن از دست نرود.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم شروع کنم به صحبت کردن در مورد اینکه آیا تو لطف می‌کنی یا نه، زیرا نمی‌خواهم بگویم که فلانی بسیار معطل می‌کند.

هوش مصنوعی: من از سرنوشت خود شگفت‌زده‌ام که مولانا به خاطر لطف و محبتش در شب، برایم سخن نمی‌گوید.

هوش مصنوعی: فلانی کجاست؟ چه کار می‌کند؟ چرا بیشتر به دیدن ما نمی‌آید؟

هوش مصنوعی: سه سال در غم و اندوه یار خود به سر بردیم، حالا که خوشبختی به ما روی آورده، چند بار باید شاد شویم؟

هوش مصنوعی: اگر من به تربیت کسانی که در مقام‌های خاص قرار دارند نپردازم، باید بپذیرم که در آینده ویژگی‌های بارز و تمایز آنها را با دقتی جدی مورد بررسی قرار دهم.

هوش مصنوعی: به دستاوردهای گذشته خود هیچ گونه انتظاری نداشته باش، زیرا از آنچه که پیشتر انجام داده‌ای، نمی‌توان انتظار زیادی داشت.

هوش مصنوعی: کسی که در سفر به تو نزدیک است، ممکن است در حضور تو دور از تو باشد.

هوش مصنوعی: پیاده‌ای که برای خدمت به پادشاه می‌کوشد، مانند شطرنجی است که در هفت مرحله، مسیر خدمت را می‌پیماید.

هوش مصنوعی: زمانی که دستور ویژه‌ شاه برگشت، به‌گونه‌ای خواهد بود که دو طرف با هم تماس خواهند داشت.

هوش مصنوعی: تو در میدان فضیلت، مانند پادشاهی هستی، و من مثل یک سرباز هستم که جز به خدمت تو توجهی ندارم و به هیچ سمت دیگری نگاه نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: پس از اینکه او با تو هفت سرزمین را طی کرد، آیا این درست است که اکنون همچنان به صورت پیاده می‌آید؟

هوش مصنوعی: از زیبایی و خوبی عهد و پیمانت ناامید نیستم، زیرا در آخر کار، اگر حال من را بداند، حتماً مرا می‌بخشد.

هوش مصنوعی: به همراه طول عمر تو باشد تا همیشه، هر نفس که زمان از صبح می‌گیرد.