هوش مصنوعی: من به درگاه او می‌رسم و با تمام آرزوهایم سر به زمین می‌سایم، در نتیجه تلاش‌هایم، درخت امیدم به ثمر نشسته و میوه‌های گوناگونی به بار آورده است.

هوش مصنوعی: شبی که دل به خاطر تفکر عاشقانه‌ام روشن بود، مانند شمعی که درخشش دارد، صبح وقتی خورشید دمید، با صدای خنده‌ای شاد شدم.

هوش مصنوعی: تصور جدایی و قهر او، مانند ضربه‌ای به دل من بود که همه رازهایم را برون ریخت. از شدت لرزیدنم، نتوانستم خود را کنترل کنم.

هوش مصنوعی: از خشم او به خودم گفتم و از ترسش مانند شمع ذوب شدم؛ اما وقتی از محبتش صحبت کردم، مانند غنچه‌ای که در بهار باز می‌شود، شکوفا و سرشار از لطافت شدم.

هوش مصنوعی: تفاوت‌های زیادی را مشاهده کردم که معنای آن‌ها را درک کردم، تا جایی که وقتی به بخش ظاهری و واقعی او نگاه کردم، صفات و ویژگی‌هایش را با جود و بخشندگی‌اش مقایسه کردم و به این نتیجه رسیدم که این ویژگی‌ها را نمی‌توان با هیچ چیز دیگری سنجید.

هوش مصنوعی: به رنگ شمع، روشنایی خیالم را از یاد محبوبش فراتر بردم و از پرده‌های نهان به سوی عرش درخشان تابیدم.

هوش مصنوعی: دل من به قدری از عشق و روشنایی پر شده که می‌توانم آن را با جهانی از نور تعبیر کنم. به لطف و رحمت او، عشق و محبتش در دل من به حدی است که مرا مانند صد خورشید درخشان کرده است.

هوش مصنوعی: خورشید نور خود را از غبار وجودم می‌گیرد تا در روز قیامت، بر خاک درگاهش بتابد و من نیز با تمام وجودم در برابر او سجده کنم.

هوش مصنوعی: من به خاطر محبت و ارادت به تو، مقام والایی در زندگی و دین به تو ارزانی داشتم، تا جایی که به عشق تو از خوشی و خوشبختی لبریز شوم.

هوش مصنوعی: من و اندیشه درباره کمال و ویژگی‌های ذات او، این فکر چقدر بی‌نهایت است! از روی خرد و دوراندیشی خود، احساس شرمندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: لطف و محبت فراوان او باعث شده است که از خشم و خنکای وجودش بترسم. حالا که در حال خندیدن هستم، تمام وجودم همچون بید لرزان است.

هوش مصنوعی: من با چنگ زدن به حبل المتین، یعنی به اعتقادات و اصول محکم دینی، شروع کردم و آهنگ دلنشینی را برای گوش خورشید زدم؛ مثل این که چنگ را نوازش کردم.

هوش مصنوعی: چون لباس آسمان بر تن من تنگ و تنگ شده، از شدت شادی و عشق به او، بی‌نهایت رشد کرده‌ام.

هوش مصنوعی: نور یقین از عشق صادق برای من کافی است؛ من زیبایی و خود را به عشق خورشید و ماه سپرده‌ام.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، تنها به تو پناه می‌برند تشنگان. ای نیسان، شفیع من، امیدم را در دامنت بپروران.