هوش مصنوعی: من به این شهر وابسته نیستم و لحظه‌ای آرامش ندارم، زیرا نمی‌توانم با مردم این سرزمین هم صحبتی داشته باشم.

هوش مصنوعی: من به خاطر رفتارهای دیگران و نیک و بد دوستی‌ها اهمیت نمی‌دهم و در واقع، هیچ توجهی به زندگی و شرایط زمانه ندارم.

هوش مصنوعی: محیط و فضای پر از عشق، معلم من بوده است. مانند درخت نخل که تنها میوه‌اش شعله عشق است، من نیز جز عشق چیزی دیگر ندارم.

هوش مصنوعی: اگرچه در مسیر من خاک و مشکلاتی وجود دارد، اما با همه وجودم و با محبتم، دلم می‌خواهد به تو نزدیک شوم و دستت را بگیرم.

هوش مصنوعی: مرا به رضایت از کمترین‌ها بسنده کن و خدا را هزار بار شکر بگذار که من از افراد روزگار هیچ امیدی به کمک ندارم.