هوش مصنوعی: عشق آن چنان در دل او شعله‌ور شده که وقتی نفس می‌کشد، انگار آوای درد و حسرتش به نغمه‌ای تبدیل می‌شود و شعله‌های آن عشق را در وجودش به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هر ذره از وجودم مانند گنجینه‌ای پر از راز است و چشمان سیاه من بعد از مرگ، غبار سرمه را در کام بید صدایی خواهد ریخت.

هوش مصنوعی: از شدت دلتنگی برای چهره محبوبم به شدت پر از احساس شده‌ام، طوری که عطر گل به رنگ من می‌نشیند و از نفس‌هایش بوی آن به مشامم می‌رسد.

هوش مصنوعی: غم تو تنها باعث نمی‌شود که می در دل مینا خون شود؛ بلکه ساغر به خاطر دیدن موج صهبا، خار و خس را به چشم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: من در دام بی‌رحمی گرفتار شده‌ام که مانند زنگ، صدا و ناله‌ی زهرآگین غمش را بر سینه‌ام می‌کوبد و حس حبس و اضطراب را به زندگی‌ام می‌آورد.