هوش مصنوعی: هر چیزی که دل من می‌بیند و از آن ترک ستمگر می‌کاهد، اگر اینطور باشد که با کافر رفتار کنم، من خود را بی‌دین می‌دانم.

هوش مصنوعی: با خواسته‌های نفس، آرامش قلب به دست نمی‌آید. طوفان دریا را شدیدتر می‌کند.

هوش مصنوعی: در محفل عاشقان بی پروا شده‌ام و می‌بینم که شوخی‌های پی در پی آن‌ها، دلشان را به درد می‌آورد و همچون شراب، غم و اندوه را در وجودشان جاری می‌سازد.

هوش مصنوعی: به دنبال موضوع مورد نظر خود نشسته و در انتظار فرصتی برای به دست آوردن آن است. اما این روند دائمی و بی‌پایان است و همچنان ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: این متن به بیان احساسات و اندیشه‌های گوینده در مورد نامه‌ای می‌پردازد که به نوعی ناامید است. او تشبیه می‌کند که نامه‌اش مانند بال یک کبوتر پاره شده و این امر نماد بی‌اهمیتی یا ناتوانی احساسات او در ارتباط با دیگران است. به عبارت دیگر، این احساس تسلیم‌شدگی و از هم پاشیدگی را به تصویر می‌کشد.