هوش مصنوعی: چشمم از زیبایی او پر از حسرت و اندوه است و دل بی‌تابم مانند شعله‌های آتش در دستم می‌سوزد.

هوش مصنوعی: جز آینه‌ای که تصویرش بی‌رنگ است، هیچ چیز دیگری در جهان وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ای نصیحت‌کننده! ای انسان پاک و با فضیلت! از دل غمگین و آزرده‌ام دست بردار، زیرا این زخم و آلودگی عمیق است.

هوش مصنوعی: قصر وجودش تنها به کمک بادها و تغییرات محیطی استوار است، مانند حبابی که با یک نگاه به راحتی از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: من با هر نگریستن به چهره‌ی زیبایش دلم از غم پر شده و احساس تنهایی می‌کنم. در این حال، احساس می‌کنم که جامی خالی در دل دارم.