هوش مصنوعی: هر روز دلم ناراحت نیست، بگذار کمتر از این ناراحتی داشته باشم.

هوش مصنوعی: کجا می‌توان پادشاهی را یافت که در پی کسب نام و اعتبار، حتی سنگی بی‌ارزش در دست نداشته باشد؟

هوش مصنوعی: این جمله نشان‌دهنده‌ی احساس عمیق و اندوهینی است که از گریه و آهی ناشی می‌شود. گوینده به نوعی ناکامی و ناامیدی اشاره دارد، زیرا اشکش نه تنها رنگ و بویی ندارد بلکه آتش و شدت درونش را نیز نمایان نمی‌کند. این احساس، نمایانگر یک درد عمیق و غم‌انگیز است که ممکن است در زندگی تجربه کرده باشد.

هوش مصنوعی: من مانند شمعی زنده و پرشور هستم، اما درد و داغی که در دل دارم را پنهان کرده‌ام و به هیچ کس نشان نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: در هر مکان، چهره‌ات چون آینه انعکاس می‌یابد، هر کس که عیب و چین و چروک ندارد، این زیبایی را دارد.

هوش مصنوعی: غیر از دل بیقرار، هیچ کس به دنبال ویرانه‌ای که زمانی محل زندگی پادشاه بوده، نیست.