هوش مصنوعی: آن کسی که بر چهره‌اش غباری از خاک قبر امام رضا (ع) نشسته است، در نگاهش عطر و زیبایی خاصی دارد که همچون تاجی برای پادشاهان یا نشانه‌ای از عظمت و شرف اوست.

هوش مصنوعی: دنیا از دیدگاه تو، زال پیر و سالخورده به نظر می‌آید، اما در چشم افرادی که اهل مشاهده و فهم عمیق هستند، مثل عروس جدیدی است که تازگی و زیبایی دارد.

هوش مصنوعی: هر غنچه‌ای که مشاهده می‌کنم، به شوق تو لب‌هایش را به تصویر کف پایت نزدیک کرده و آمادهٔ بوسه است.

هوش مصنوعی: هر نرگس در گلزار فقط نماد بینش و عبرت است، و هر برگ گل در باغ، به مانند کف دستی است که چیزهای ارزشمندی را در خود دارد.

هوش مصنوعی: جز ناسزا و سرزنش از مردم، هیچ چیز برای او تأمین نمی‌شود، و او که از طمع به دنیا لوده است، به فکر سیر کردن شکم خود است.

هوش مصنوعی: اگر آینه‌ای وجود داشته باشد که همه جا تصویر را نشان دهد، آن تصویر کسی است که چهره‌اش به دلیل نقص و عبوس بودن، زیبا نیست.