هوش مصنوعی: در عشق تو، بی‌تابی ما شبیه جیوه است؛ جان ما در نوسان است و از رنگی به رنگ دیگر می‌رود. این تغییر و تنوع، خود نعمتی برای ماست.

هوش مصنوعی: درون ما پر از آرزوهای رنگین و دلپذیر است، و این درد و تحمل ما نتیجه‌ای از همین نعمت‌هاست.

هوش مصنوعی: ما به اندازه‌ای اشک ریخته‌ایم که دامن‌مان پر از آن شده و مانند لاله‌ای که در گوشه دامن ما وجود دارد، درد و مصیبت‌هایمان نمایان است.

هوش مصنوعی: من خدمتگزار کسی هستم که در پی گرد و غبار پای قنبرش (یار امیرالمؤمنین) است. او قبله‌گاه ما، کعبه‌مان، دین و ایمان ماست.