هوش مصنوعی: دلم امشب پر از حسرت شده، از یاد گل و روی زیبا رفته‌ام و آرزو دارم که کاش می‌توانستم با صدای خوش بلبل، لحظاتی را پر از رنگ و نشاط سپری کنم.

هوش مصنوعی: من در آتش عشق می‌سوزم و وقتی نبض‌ام را معاینه می‌کنند، هر انگشت پزشک مانند برق می‌زند.

هوش مصنوعی: هر غنچه‌ای در کنار خود لباس زیبایی می‌پوشد، وقتی که آن سرو بلند به باغ می‌آید و جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم فردا کنترل اضطرابم را در دست بگیرم، در حالی که امشب با امید به وفا و صداقت، قلبم را فریب می‌دهم؟

هوش مصنوعی: دل دلم نمی‌آید که در این شب غمگین چشم‌هایم اشک بریزند. می‌ترسم که در میان این همه سردرگمی و تنهایی، اشک‌هایم در مسیر گم شوند و به هیچ جا نرسم.