هوش مصنوعی: وقتی که دیدگاه واحد خود را باز کنیم، به مانند حبابی خواهیم شد که از خود بی‌خبر است و یکپارچگی‌امان را به‌طور کامل حس می‌کنیم. در واقع، ما همچون حبابی هستیم که جدایی‌اش از دریا ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: ما به خاطر وجود خودمان نمی‌توانیم زیبایی‌ها را به درستی ببینیم. مثل حبابی هستیم که در سطح آب شناور است و نمی‌تواند عمق آب را مشاهده کند.

هوش مصنوعی: دل ما پر از احساس و عشق است، مانند ساغری که از بالا سرریز می‌شود. ما مانند حباب‌هایی هستیم که در دریای عواطف و شور و شوق شناوریم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی زندگی‌ات همیشه پایدار باشد، باید از هر لحظه به خوبی محافظت کنی! تا زمانی که هنوز نفس می‌کشیم، مانند حبابی هستیم که ممکن است هر لحظه بترکد.

هوش مصنوعی: دل ما پر از اشتیاق و آرزوهای مختلف است و هر لحظه نمی‌توانیم به خواسته‌هایمان پاسخ دهیم، درست مانند حباب‌هایی که نمی‌توانند مدت زیادی در آب بمانند.

هوش مصنوعی: از جدایی تو فریاد می‌زنم، چون شب‌های دردناک تو باعث شده که ما در غم و اندوه خود، تمام وجودمان را با اشک و آه پر کنیم؛ مثل حبابی که در آب شناور است.

هوش مصنوعی: چشم‌های ما به خاطر حیرت و شگفتی، پرده‌ای به دور خود کشیده‌اند و اگر نه، ما همانند حباب‌هایی هستیم که به وضوح و روشنی مشاهده می‌کنند.