هوش مصنوعی: در خواب شب، تو را در آغوش خود چقدر به خود نزدیک دیدم.

هوش مصنوعی: یک مور که به سوی خرمن گل رفته است، یا بویی از عطر عنبر را استشمام کرده است، تو را می‌بیند.

هوش مصنوعی: تو به قدری زیبا و جذابی که از سر تا پا، وجودت شیرینی و لذت را به یاد می‌آورد. به اندازه‌ای که فقط با یک نگاه به تو، می‌توان طعم خوشی را تجربه کرد.

هوش مصنوعی: آب رنگی باقی نمانده که به خاطر لعل زیبایت تشنه‌ات شده باشد، به نظر می‌رسد این تشنگی به خاطر تو به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: من زیبایی گل‌ها، شمشادها و سروها را مشاهده کردم که با ناز و زیبایی به تو می‌رسید.

هوش مصنوعی: از شدت اشک‌هایی که ریخته‌ام، دیگر نتوانسته‌ام به کار خود ادامه دهم و حالا فقط در انتظار تو هستم.

هوش مصنوعی: انسانی که از خود بی‌خبر است، مانند ماهی است که در جستجوی نور و روشنایی است تا بتواند تو را در آغوش بگیرد و نزد خود بیاورد.