هوش مصنوعی: دیدن زیبایی تو برای من دشوار بود، زیرا مژه‌هایم به هم می‌خورد و دل من به شدت می‌تپید.

هوش مصنوعی: وقتی آهی از دلم بیرون می‌آید، مانند شاخ سنبل است، چون دل من به زلف تو بسیار متمایل و جذب شده است.

هوش مصنوعی: مانند حباب، در لحظه‌ای به خودم آمدم و گام اولی که برداشتم، همان آغاز جدایی از منزل و محیط خودم بود.

هوش مصنوعی: تا چه زمانی می‌توانم باران سردی را که در چهره‌ام به وجود آمده تحمل کنم، در حالی که هر صدفی در دریا، عطر شیرین خود را به من ارائه می‌دهد؟

هوش مصنوعی: من حتی یک قطره خون هم ندارم که به پای او بریزم، چون شرم دارم از دست و بازوی آن کسی که مرا کشته است.

هوش مصنوعی: در دل من به خاطر لطف تو، نسبت به اهل بیت، حالتی وجود دارد که برای من ارزشش بیشتر از هزار زره و سپر است.