هوش مصنوعی: ای خرد، تو را می‌بینم که در کارهای جهان به‌خوبی عمل می‌کنی و می‌دانی که چرخ زندگی چگونه می‌چرخد و چه افرادی در آن نقش دارند.

هوش مصنوعی: عالم از خواب بی‌هویتی بیدار شد، چون بانگ آمدن تو به گوشش رسید.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این جهان پیشامدهای تو را نمی‌شناسد؛ مانند این است که پشه‌ای از دنیای بیرون خود خبر نداشته باشد.

هوش مصنوعی: بدون حضور تو، کشاورز چگونه می‌تواند از خوشه‌های گندم محصول برداشت کند؟

هوش مصنوعی: در کرم و بخشش خود، به دنبال ماندن و پایداری کسی باش که هر بار که صدایش به گوش می‌رسد، نشانه‌های وجودش در زندگی ما جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: هر چیزی که غیر از تو باشد، در نظر عقل ناتوان و کم‌فهم به نظر می‌رسد و به نوعی شبیه به سایه و تصویر نامفهوم است.

هوش مصنوعی: ظاهری که بر این بام نشسته، مانند زیبایی پروین و ماه نو است.

هوش مصنوعی: نگرانی و آسیبی که از شدت خشم تو به من وارد شده، در دندان‌ها و سم‌هایت نمایان است.

هوش مصنوعی: زندگی در absence of kindness و محبت، مانند سم کشنده‌ ای است که از سر تا دم افعی را پر کرده است.

هوش مصنوعی: جان من فدای مردانی است که از سرزمینشان برگزیده شده‌اند و انسانیت را در دل دارند.

هوش مصنوعی: همه آنهایی که به محبت پیامبرشان عاشق شدند، زنده و جاودان شدند.