شمارهٔ ۷۸
آن مه که یافت امشب ازو عیش ما رواج
روشن به اوست مجلس ما اطفواالسراج
فرسوده استخوان من از خاک پاش پر
باشد به چشم اهل نظر سرمه دان عاج
روح الله ار طبیب شودجز به وصل یار
بیمار عشق را نتواند کسی علاج
نتوان ره اجل به حیل بست بر کسی
کش زخم تیغ عشق کند رخنه در مزاج
طاعت مجو ز من چو دل و دین ز دست رفت
چون ده خراب شد نکشد محنت خراج
بر خاک آستان تو سنگ جفا به سر
دارم فراغت از هوس تخت و میل تاج
جامی چو یار وعده کند صبر پیش گیر
طبع کریم را به تقاضا چه احتیاج
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
آن مه که یافت امشب ازو عیش ما رواج
روشن به اوست مجلس ما اطفواالسراج
هوش مصنوعی: آن ماهی که امشب خوشیها و لذتهای ما از او ناشی میشود، موجب روشنی و شادابی مجلس ماست.
فرسوده استخوان من از خاک پاش پر
باشد به چشم اهل نظر سرمه دان عاج
هوش مصنوعی: تن من از خاک و زمین فرسوده شده است، اما در نظر اهل علم و بینش، بر تمام آن خاکها، مانند سرمهای از عاج میدرخشد.
روح الله ار طبیب شودجز به وصل یار
بیمار عشق را نتواند کسی علاج
هوش مصنوعی: اگر روح الله پزشک شود، هیچ کس نمیتواند بیمار عشق را درمان کند، مگر اینکه به وصال یار برسد.
نتوان ره اجل به حیل بست بر کسی
کش زخم تیغ عشق کند رخنه در مزاج
هوش مصنوعی: کسی نمیتواند با تدبیر و ترفند، راه مرگ را بر دیگری ببندد، زیرا وقتی عشق به دل کسی زخم میزند، آن زخم نمیتواند به سادگی درمان شود و بر زندگیاش تأثیر میگذارد.
طاعت مجو ز من چو دل و دین ز دست رفت
چون ده خراب شد نکشد محنت خراج
هوش مصنوعی: از من خواسته میشود که چیزی از فرمانبرداری نخواهی، چون دل و ایمانم را از دست دادهام. وقتی ده ویران شد، دیگر نمیتوان درد و رنج مالیات را تحمل کرد.
بر خاک آستان تو سنگ جفا به سر
دارم فراغت از هوس تخت و میل تاج
هوش مصنوعی: من بر زمین درگاه تو با زحمت و ناراحتی سر میزنم و دیگر به دنبال آرزوهایی مانند تخت و تاج نیستم.
جامی چو یار وعده کند صبر پیش گیر
طبع کریم را به تقاضا چه احتیاج
هوش مصنوعی: وقتی که دوست وعدهای به تو میدهد، باید صبر کنی. طبیعت بلندمرتبه و خوب را نمیتوان با درخواست و خواهش تحت فشار گذاشت.
حاشیه ها
1403/12/09 05:03
سفید
روشن به اوست مجلس ما اطفوا السراج...!