هوش مصنوعی: مدت‌ زیادی را نمی‌توانم با اشتیاق و آرزوی لب‌های تو زندگی کنم، در حالی که دل‌ام سوخته و چشمانم پر از اشک‌ است.

هوش مصنوعی: به سرم مایه‌های افتخار گذاشته‌ام، اما حالا در عزا و خفت به سر می‌برم. چندین بار از درگاه تو دور افتاده‌ام و در این حال می‌خواهم با خاک زندگی کنم.

هوش مصنوعی: هرچند که مانند مور، بارها زیر پای تو می‌روم و در راه خدمت به تو زحمت می‌کشم، اما هنوز هم خواهم زیست.

هوش مصنوعی: امشب به قدری احساس آتش و شدت غم دارم که بدون تو مانند شمعی روشن هستم، اما نمی‌دانم تا صبح چقدر می‌توانم دوام بیاورم.

هوش مصنوعی: وقتی جانم از بدنم جدا شد، فقط یاد تو در ذهنم باقی ماند. اگر بخواهم زندگی کنم، تنها به خاطر تو زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: زندگی کردن با تو برایم ممکن نیست، پس از این نمی‌توانم بدون تو تنها به پیام و خبر بسنده کنم.

هوش مصنوعی: تو با خوشحالی می‌روی و بی‌توجه به غم ما، اما برای من روشن است که بدون تو نمی‌توانم زندگی کنم و نمی‌دانم چه چاره‌ای دارم.