هوش مصنوعی: بلبل هر شب به خاطر تو ناله می‌کند و نمی‌داند که دلیلش چیست. لحن‌های خوشی که از گلوی او بیرون می‌آید، شبیه نواهایی است که یک موزیسین می‌نوازد، اما او نمی‌داند چه چیزی او را به این کار واداشته است.

هوش مصنوعی: هر چه از زیبایی‌ها و مهربانی‌های تو در ذهنم نقش بسته، از آغاز شب تا سپیده‌دم، این همه تکرار چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: اگر تو مانند موسی نباشی و به وادی ایمن نروی، پس این آتش روشن و زیبا که بر درخت خاری می‌درخشد، چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: اگر در باغ مانی، گل‌ها و زیبایی‌ها در هر سو وجود نداشته باشد، پس چرا در این مکان که پر از گل‌های تازه است، دایره‌ها بی‌حرکت و بدون چرخش هستند؟

هوش مصنوعی: من در میان دو راهی قرار گرفته‌ام؛ از یک سو زهد و توبه را می‌ستایند و از سوی دیگر، لذت نوشیدن شراب را. نمی‌دانم کدام یک از این دو راه برای من مناسب‌تر است.

هوش مصنوعی: سال‌ها در کنار روحانی و پیر مغان بوده‌ام و بند زنا را به دور خود بسته‌ام تا بفهمم معنای واقعی و عمیق این که چرا انسان‌ها چنین بندی بر خود می‌زنند چیست.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به وقوع می‌پیوندد، به اراده و فرمان دوست است. حال چگونه است که زاهدی که در تنهایی زندگی می‌کند، همچنان افکار و پندارهای اینچنینی دارد؟

هوش مصنوعی: اگر بر روی کاغذ بنشینی و قلم بنویسد، اگر چشمانت اشک بریزد، رنگ سرخی که در جایی بر روی دفتر شعر تو مشاهده می‌شود، نشانه چیست؟