هوش مصنوعی: هر جا نگاه می‌کنم، مانند امواج دریا، غم و اندوه به شکل طوفانی در وجودم حس می‌شود و از هر کسی که می‌شنوم، صدای رنج و مویه‌ای به گوشم می‌رسد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه بر سر مردم دنیا آمده است، فقط می‌دانم که اوضاع همگان به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: از اشک نیازمندان به هر طرف، ناله و زاری می‌شنوی؛ و در این میان، افرادی را می‌بینی که در سیلاب خون غرق شده‌اند، چون سفره‌ای که با بخشش و بزرگ‌منشی پر شده بود، اکنون به هم خورده است.

هوش مصنوعی: اصلاً دوری او باعث نمی‌شود که حقایق پنهان بمانند. اگر دروغ و نفاق در دل جا بگیرد، بار سنگین اندوه خود را به دوش می‌کشیم.

هوش مصنوعی: تا هنگامی که اشک‌های رنج و درد به چشمانم می‌رسد، هیچ‌گاه روی زمین این‌گونه بر من سختی نداشته است.

هوش مصنوعی: آفتاب عارفان، که نشان‌دهنده‌ی آگاهی و شناخت است، در دور و بر خود به جستجو و گردش می‌پردازد و پس از این دوران سخت، لحظه‌ای روشنایی و بصیرت در راه عرفان نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر جا که زخم و دردی باشد، مرهمی به کمک می‌آید تا آن را التیام بخشد؛ اما درد جدایی محبوب برای دل‌های عاشق مرهمی ندارد و به آسانی درمان نمی‌شود.

هوش مصنوعی: آقا رفت و ما به خاطر جدایی‌اش در اندوه و حسرت باقی ماندیم. ای کاش هرگز از سر اختلاف و جدایی پیروان پیشوای خود دور نشویم.