هوش مصنوعی: نوروز فرارسیده است و همه جا بوی شادی و جشن می‌زند، اما من نمی‌توانم دلی را پیدا کنم که از غم آزاد و شاد باشد، جز دل خودم، که همچنان از غم رهایی نیافته است.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم در روز عید با تو بی‌احترامی کنم، در حالی که من جرأت تبریک گفتن به تو را هم ندارم؟

هوش مصنوعی: هرگاه که بخواهم صحبت کنم، نام تو بر زبانم می‌آید. عزیزم، چگونه باید سخن بگویم وقتی که جز نام تو چیزی را به یاد ندارم؟

هوش مصنوعی: ای آسمان، نگذار که اندوه شیرین بر دل خسرو قرار گیرد، چرا که کسی که توانایی خرید این عشق را دارد، بهتر از فرهاد نیست.

هوش مصنوعی: اگر صد زخم از او به جانت برسد، نباید دلتنگ و نالان شوی؛ زیرا طبیعت شخص نازک‌دل چنان است که تاب تحمل فریاد و اعتراض ندارد.

هوش مصنوعی: این ابیات به بیان احساس عمیق عاشقانه شاعر اشاره دارند. او می‌گوید که دلش فقط به خاطر عشق و محبت آن محبوب روشن و گرم است. اما در عین حال، نشان می‌دهد که عشق به معشوق‌ها و زیبایی‌ها، به اندازه صبر و تحملی که عاشقان به خاطر عشق می‌چشند، پایدار نیست. به طور خلاصه، عشق و دوستی زیباست اما به سادگی نمی‌تواند به عمق صبر و استقامت عاشقان برسد.

هوش مصنوعی: در مسیر او به زمین افتادم و او به من گفت: فکری کن، چون در دین نیکان، بخشش و عطا وجود ندارد.