صحیحترین حدیثی که راویان مجالسِ دین و مُحدِّثانِ مدارسِ یقین املا کنند حمدِ دانائیست که کلماتِ تامّۀ جامعه بر زبان مُعْجِزْبیان حبیب خود گذرانیده و آن را تالیِ کلام کامل و خطابِ شامل خود گردانیده و به نقل ثِقَةٍ بَعْدَ ثِقَةٍ به گوش محرومان از سعادت صحبت وی رسانیده و به نور علم به آن و عمل به مُوجِب علم از ظلماتِ ضلالتِ شان رهانیده. وَصَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَأصْحَابِهِ وَسَلَّمَ نَقَلَةِ عُلُوْمِهِ وَحَفَظَةِ آدَابِهِ.

امّا بعد:

این «چهل کلمه» ایست از آن کلمات که سهولتِ فهم و حفظ را به نظم فارسی ترجمه کرده می آید، امیدواری آن را که ناظمِ مترجم امروز در شرط «مَنْ حَفِظَ عَلٰی أُمَّتِی أَرْبَعِیْنَ حَدِیْثًا یَنْتَفَعُوْنَ بِهِ» داخل شود و فردا به سعادت جزاءِ «بَعَثَهُ اللهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَقِیْهاً عَالِماً» واصل گردد. وَمِنَ اللهِ مُکَوِّنِ الْکَوْنِ، ألْعِصْمَةُ وَالْعَوْنُ.

قَالَ النَّبِیُّ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ: