هوش مصنوعی: عاشق بی‌خبر از این است که اگر قناعت کند، حرص و ولع او هر لحظه بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که به دنبال دستیابی به یک هدف است، هرگز از تلاش و کوشش باز نمی‌ایستد و در هر لحظه، برای رسیدن به خواسته‌اش گام‌های مؤثری برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: وقتی کسی بوی گل را استشمام کند، خواستار دیدن آن می‌شود و وقتی آن را ببیند، میل دارد که آن را بچیند.

هوش مصنوعی: زلیخا پس از اینکه مدتی در انتظار نشست، آرزوی دیدن یوسف را در سر دارد.

هوش مصنوعی: شبی به احترام آن معشوق بر زمین افتادم، در حالی که تمام عمرم را صرف پرستش او کرده بودم.

هوش مصنوعی: ای معشوق من، زیبایی‌ات همچون قبله‌ای است که جانم در عشق تو و عبادت تو به ذلت افتاده است.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که من به خاطر تو جانم را فدای عشق کرده‌ام، اما حالا دانش و آگاهی‌ام از دستم خارج شده است.

هوش مصنوعی: به چشم خود مشاهده کن که چگونه رسوا شده‌ایم و به من نگاه کن تا ببینی که بینایی‌ام دوباره به من بازگردانده شده است.

هوش مصنوعی: چقدر از یوسف (محبوب) دور مانده‌ام و چقدر احساس تنهایی می‌کنم. فقط کافیست نگاهی از دور به من بیندازد تا دلخوش شوم.

هوش مصنوعی: من در هیچ زمان و شرایطی جز زمانی که یوسف را می‌بینم، به خوشی و کامی نمی‌رسم.

هوش مصنوعی: اگر می‌تونی به من خوشی بده، چون وقتی که خوشی رو به من دادی، دیگه تو خودت می‌دونی چه کار کردی.

هوش مصنوعی: در این زندگی دشوار و پرچالش، نباید اجازه دهیم مشکلات و سختی‌ها ما را به ذلت بکشند. نباید به بدبختی‌هایمان عادت کنیم.

هوش مصنوعی: این مدت زندگی که در حال گذر است، چه ارزشی دارد وقتی که در مسیر زوال و نابودی پیش می‌رویم؟

هوش مصنوعی: او به گفتن ادامه می‌داد و بر روی خاک ایستاده بود، طوری که از گریه‌اش خاک را مرطوب کرده بود.

هوش مصنوعی: وقتی خورشید مانند پادشاهی بر فراز مشرق طلوع کرد، ستاره‌ای درخشان و زیبا مانند يوسف پدیدار شد.

هوش مصنوعی: زلیخا مانند یک گدا از جایی که یوسف در تنگنا قرار داشت، بیرون آمد.

هوش مصنوعی: بر اساس سنت درخواست‌کنندگان، از دل احساسات عمیق خود بر می‌خیزد و فریادی از جان برمی‌آورد.

هوش مصنوعی: از شدت صدای بلند و نغمه‌های شدید، آسمان پر از ندا و صداهای چاوشان شده بود که همگی به سمت آسمان می‌وزیدند.

هوش مصنوعی: به خاطر صدای بلندش که از هر سمت به گوش می‌رسید، مرکب‌ها همیشه در حال حرکت بودند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از سر و صدای اطرافش متوجه حال او نشد، او به وضعیتی رسید که دیگران هیچ چیزی از او نمی‌بینند.

هوش مصنوعی: از ناامیدی، قلبی به صد تکه تبدیل شده و از مسیر خوشی‌ها بی‌خانمان و سرگردان شده است.

هوش مصنوعی: او از شدت درد دلش ناله و فریاد می‌کشید و با زبانه‌های آتشینش به حرکت ادامه می‌داد.

هوش مصنوعی: وقتی به خانه‌ی درد و رنج خود برمی‌گردد، دوصد شعله‌ی آتش را با یک مشت نی نمی‌تواند خاموش کند.

هوش مصنوعی: او به جلو آمد و با زیبایی خیره‌کننده‌اش، دل‌های نگران را آرامش بخشید.

هوش مصنوعی: هر جا که بروم و در هر مسیری که باشم، سنگی که نماد عزت و مقام من است همیشه در کنار من خواهد بود.

هوش مصنوعی: به خاطر تو، سرنوشتم تنگ و سخت شده است، و اگر بخواهم، می‌توانم از شدت این درد، سنگی را بر دل خود بکوبم.

هوش مصنوعی: من در برابر تو سجده کردم و تمام بار سنگین گناهانم را به پای تو گذاشتم.

هوش مصنوعی: از آنچه که در جستجوی تو بودم، به جز اشک و غم چیزی نصیبم نشد و از تمام بهرمندی‌ها و لذت‌های دنیا دست کشیدم.

هوش مصنوعی: من از ننگ تو به سنگ پناه می‌برم، زیرا سنگ می‌تواند جواهر قدرت را بشکند.

هوش مصنوعی: او گفت که این کار بهتر از آن است که بر اثر زخم تیرهای تند و سخت، دل شکسته و دردکشیده باشم.

هوش مصنوعی: وقتی او با سرعت و چابکی کارش را انجام داد، از همان شکست هم نتیجه مثبتی به دست آورد.

هوش مصنوعی: کسی که به شکستن بت‌ها مشغول است، با اشک و غم دل خود وضو می‌سازد.

هوش مصنوعی: با ناله و گریه به درگاه خداوند دعا و استغاثه کرد و صورتش را بر خاک نهاد.

هوش مصنوعی: ای عشق، تو را از زیر دست‌های بت‌ها و پرستندگان آنها نجات بده.

هوش مصنوعی: اگر تصویر تو بر بت نیفتاده بود، هیچ‌گاه پیش کسی سر نمی‌نهاد.

هوش مصنوعی: دل عاشق با عشق خود زخم‌هایی می‌زند و با شعله عشق، بر مجسمه محبوب خود می‌افزاید.

هوش مصنوعی: کسی که در برابر بت زانو زده و در مقام ذلت است، اگر بگوید که پرستش بت بهتر از پرستش خداوند است، در حقیقت خود را در سطحی پایین قرار داده است.

هوش مصنوعی: اگر به معشوق نزدیک شوم، خدایا، بر خود ستم کرده‌ام، خدایا.

هوش مصنوعی: به خاطر مهربانی‌ات، نادانی و رفتار نادرستم را ببخش. من اشتباه کرده‌ام، لطفاً خطای من را ببخش.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه به اشتباهات و انحرافات زیادی دچار شدم، بینش و درک من را از من گرفتی.

هوش مصنوعی: وقتی تو به من آسیب زدی و خطاهایی را از من دور کردی، حالا دوباره آنچه را که از من گرفته‌ای به من بازگردان.

هوش مصنوعی: دل بی‌غم و رنج به من اجازه می‌دهد که گل لاله‌ای از باغ یوسف بچینم.

هوش مصنوعی: وقتی شاه از سفر برگشت و به مصر رسید، در حالی که با صدای بلند فریاد می‌زد، در میانه راه دوباره متوقف شد.

هوش مصنوعی: آنکه توانسته است شاه را به عنوان بنده‌ای از ذلت و ناتوانی به زیر کشد، واقعاً پاک و شایسته است.

هوش مصنوعی: خداوند بر سر بنده‌ی فقیر و نیازمند، از عزت و مقام سلطنت، تاجی نهاده است.

هوش مصنوعی: وقتی این حرف در ذهن یوسف جا گرفت، با هیبت و تأثیر آن، از هوش و حواسش پریشان شد.

هوش مصنوعی: به نگهبان گفت این تسبیح‌خوان را که از جان من، طاقت و توان را گرفته است.

هوش مصنوعی: من را به مکانی خصوصی و آرام ببر، جایی که خلوص و صداقت من در آنجا نمود پیدا کند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم کمی درباره‌ی او بپرسم و از وضعیت تغییرات خوب و بدی که برایش پیش آمده، اطلاعی بگیرم.

هوش مصنوعی: از کجا آمده که این تسبیح به هم ریخته و سر و صدا به پا کرده است؟ شگفت‌زده شدم که این بسیار عجیب است.

هوش مصنوعی: اگر درد و رنجی به ما نرسد، کلام او چگونه می‌تواند تاثیری داشته باشد؟

هوش مصنوعی: دو صد جان را در خاک بگذراندی، ای پادشاهی که با یک آه یا یک نگاه همه چیز را درک می‌کنی.

هوش مصنوعی: روشنی صداقت از سخنان درست‌کاران، به کسانی می‌رسد که دروغ‌گویان حق‌طلب را به چالش می‌کشند و خود را در داستانی گم کرده‌اند.

هوش مصنوعی: صبح روشن و واقعی، نشانه‌های فریبکارانه را با خود می‌آورد و به فریبکاران پاداش می‌دهد.

هوش مصنوعی: نه مانند پادشاهان امروز که به دنبال بهانه‌ای برای جمع کردن ثروت هستند،

هوش مصنوعی: از هر ظالم که یک دینار به رنگ می‌آورد، اگر از او دست کسی زیر سنگ باشد. این جمله به این معناست که ظلم و ستمی که به دیگران می‌شود، تنها به خاطر یک پول ناچیز و رنگین است و در این میان انسان‌هایی به طرز دردناکی زیر بار ظلم قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که اگرچه پول و ثروت می‌تواند مانع از مشکلات و ناعدالتی‌ها باشد، اما شکایت کردن از آن، بیهوده و بی‌معناست. در واقع، باید به جای گلایه از ثروت و زیبایی ظاهری، به درون انسان‌ها و ارزش‌های واقعی آن‌ها توجه کرد.