هوش مصنوعی: دیگر نمی‌توان بیش از این با من بدی کرد، چرا که با وجود تمام ظلم‌هایی که می‌کنی، نمی‌توانم از وفاداری و دوستی دست بکشم.

هوش مصنوعی: اگر تو، ای دوست، طبیب دل‌خسته من باشی، چه کار می‌توانم بکنم؟ درد خودم را نمی‌توانم از تو پنهان کنم.

هوش مصنوعی: در غم دوری چهره زیبای تو، ای نور چشم، نمی‌توان از چشمانم غیر از اشک و خون دل چیزی جاری ساخت.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، تو با چهره زیبا و لب‌های لعلینت دل من را ربودی، اما نمی‌توان همزمان به آتش و آب روان تکیه کرد.

هوش مصنوعی: عشقی که به دیدن تو دارم، آن قدر عمیق و بزرگ است که نمی‌توانم آن را با کلمات بیان کنم.

هوش مصنوعی: با شجاعت بایست و درک کن که از شدت درد جدایی، دیگر نمی‌توانم در این کوچه از غم و اندوه فریاد بزنم.

هوش مصنوعی: به کمک من که خسته و بیچاره‌ام بیا، زیرا دل من که تو بردی، دیگر نمی‌تواند برای جان من فکری کند.

هوش مصنوعی: عشق و دلتنگی برای تو برایم سخت و دردناک است، اما نمی‌توانم به فکر محاسبه سود و زیان این احساسات باشم.