هوش مصنوعی: عزیزم، نمی‌توانم غم عشق تو را فراموش کنم. تنها غمی که می‌توانم در آغوش بگیرم، همین غم عشق توست.

هوش مصنوعی: اگر تو بارها و بارها بر من بیچاره ظلم کنی، ای عزیز، به خاطر خاطرات تلخ گذشته دیگر نمی‌توانم به این عهد و پیمان بی‌وفا ادامه دهم.

هوش مصنوعی: هرچند ممکن است حرف‌هایم را نخواهی یاد بگیری، اما حقیقت این است که این سخنان مانند جواهرات باارزش هستند که می‌توان به گوشه قلب سپرد.

هوش مصنوعی: اگر بتوانم حتی به قیمت زهر کشنده‌ای، عشق را به یک لحظه تو بدهم، ای دوست، چقدر خوشحال می‌شوم که یاد لب‌های تو را برای یک لحظه بچشم.

هوش مصنوعی: امشب اگر امیدی به وصال تو ندارم، با وجود این همه غم، می‌توان یاد شب گذشته را زنده کرد.

هوش مصنوعی: موهای تو آن‌قدر بلند و جذاب است که حتی به قد تو می‌رسد، ای عزیزم. مانند افعی، این زیبایی را می‌توان در آغوش گرفت.