هوش مصنوعی: در روزی دیگر، فردی که به دنبال شاه بود، مانند یک انسان بی‌تاب و بی‌قرار، به سمت دربار می‌رفت.

هوش مصنوعی: به طیهور گفت: ای پادشاه نیکوکار، تو به من بگو که آرزوی من به مانند بازی چوگان شده است.

هوش مصنوعی: اگر نظر تو این است که فردا کمی بگردیم و بازی کنیم، خوب است.

هوش مصنوعی: او چنین پاسخ داد که فرمان تو درست است و در نزد من، آرزو و خواسته‌ات پذیرفته شده است.

هوش مصنوعی: جهان گویی به خوبی ستاره درخشان را به تصویر کشیده است و به همین دلیل فرمان داده تا لشکرش آماده حرکت شود.

هوش مصنوعی: پرستنده وقتی بر خواب هوش غلبه پیدا کرد، به میدان رفت و گرد و خاک را از خود دور کرد.

هوش مصنوعی: انسان با تجربه و آگاه به اصول دین، با وقار و اطمینان، به میدان آمد و بر خود برگرفته از ادب و احترامی خاص است.

هوش مصنوعی: جهان جدیدی با امکانات وسیع برای ما فراهم شده، جایی که راه و میدان برای پیشرفت و شکوفایی گسترده است.

هوش مصنوعی: از زین آتشین جدا شده، مانند سرو و اسبش به آرامی قدم می‌زند، همچون پرنده‌ای که بر باد می‌رقصد.

هوش مصنوعی: خط او مانند بوی خوش عطر است و گوش‌هایش مثل عاج سفید، بر سَر او تاجی از یاقوت و فیروزه وجود دارد.

هوش مصنوعی: از هر گوشه، زنان زیبا روی شاه به سوی بام‌ها راهی پیدا کردند.

هوش مصنوعی: آن‌ها به وسیله‌ی انگشتان یکدیگر، چیزهایی را پنهان کردند؛ اکنون این چراغ دنیای ماست.

هوش مصنوعی: چهره او مانند یک باغ پر از گل است و نگاه کردن به او مانند درخشیدن ستاره‌هاست.

هوش مصنوعی: هرکسی درباره‌ی این دختران که چهره‌های زیبایی دارند، صحبت می‌کند و از آن‌ها تعریف می‌کند.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در کنار شب آتش گرم و دلپذیری داشته باشد، و در کنار آن آرامش و یار خود را نیز داشته باشد.

هوش مصنوعی: کسی که با آتش عشق آشنا شود، بدون شک سر او را چون ماه و مهر می‌بوسند.

هوش مصنوعی: وقتی به میدان رسید، با سبکی خاص مثل پرنده‌ای با شادابی و آزادگی حرکت کرد.

هوش مصنوعی: او به همراه ده و دو پسرش به سمت دیگری رفت و افرادی را دید که دارای هنری بودند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از تیهوهای پرنده بگیرند، باید یکی یکی آنها را به بازی خود بیاورد.

هوش مصنوعی: آتبین در رنج و فکر فرو رفت و به این نتیجه رسید که اگر با سواران ایرانیان روبرو شود...

هوش مصنوعی: بدان سرکشان که دسترسی به آن گوی دارند، به خاطر کینه‌ای که از او دارند، آزارش می‌دهند.

هوش مصنوعی: به طیهور گفت:‌ ای سر بلند و شجاع، جز این شیوه، راه و رسم این نبرد نیست.

هوش مصنوعی: هر کسی که پا به میدان هنر می‌گذارد، گمان نکنید که حتماً مورد لطف و رحمت خداوند قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: هنر و مهارت مانند بارانی فراوان می‌بارد و دور تا دور را پر می‌کند.

هوش مصنوعی: این شعر اشاره به افرادی دارد که هرگز به ریشه و نسل بزرگ‌زاده‌های خود نمی‌نگرند و از آنها جدا شده‌اند. در واقع، سخن از دوری از پیوندهای خانوادگی و نادیده گرفتن مقام و جایگاه والدین است. این افراد هرچند نامدار و شناخته شده‌اند، اما ارتباط خود را با اصل و نسب خود قطع کرده‌اند.

هوش مصنوعی: نیمی از آنچه را که به من تعلق دارد، ابتدا از طرف خودت انجام بده، زیرا بخشش تو واقعاً درست و شایسته است، ای شاه.

هوش مصنوعی: اگر بخشش از راستگویی فاصله بگیرد، در کارها نقص و کمبودی زیادی به وجود خواهد آمد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از بخشش و کرم خود دریغ کند، هرگز در آن بخشش جایی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: از موبد شنیدم که انسان بزرگ و بخشنده‌ای دارای دل رفیع و زیباست و چهره‌اش مثل ماه تابان است.

هوش مصنوعی: آنچه او انجام داد، به خاطر نظرش بود؛ چرا که نظر او از دانش ارزشمندی بهره‌مند بود.

هوش مصنوعی: از فرزند شش تن، به سوی آتش‌نشانان فرستاده شد و یاران را برگزیدند.

هوش مصنوعی: زمانی که گوی را به میدان انداختند، سوارکاران از هر طرف به سمت او حمله کردند.

هوش مصنوعی: هوا به تندی به مبارزه با دلیران درآمد و فضا پر از گرد و غبار تند و سرد شد.

هوش مصنوعی: آتش‌نشانان با دستانی پرتوان، شعله‌های آتش را فرو می‌نشاندند و تماشاگران، خوشحال و شاداب، به تماشای این صحنه پرداخته بودند.

هوش مصنوعی: پس از آن، آن قهرمان بزرگ، یال اسبش را بالا برد و برانگیخت.

هوش مصنوعی: چنان گوی را از چوب چوگان پرتاب کرد که حتی آتش‌نشانی هم نتوانست دیدنش کند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای با چنین سرعتی به پرواز درآمد که گویی با ماه به گفتگو نشسته است.

هوش مصنوعی: وقتی به زمین نزدیک نمی‌شوی، مانند چرخشی که بر آتش بیفکنی، چیزی به دست نمی‌آوری.

هوش مصنوعی: چنان با سرعت و شتاب حرکت کردی که حتی در آسمان هم به او رسیدی.

هوش مصنوعی: او به شکلی سریع و شجاعانه تا هفت بار بازی را برد و آن سوار را از میدان خارج کرد.

هوش مصنوعی: هر کس که آن سوار را دید، به شدت ناامید و حسرت‌زده شد و دستش را به دندان گرفت.

هوش مصنوعی: دلیران از بازی چوگان دست کشیدند، انگار که زمین زیر پای اسب‌ها بسته شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که با این سوار آشنا باشد، می‌داند که نه می‌توان با او بازی کرد و نه در میدان جنگ با او روبه‌رو شد.

هوش مصنوعی: اگر در آن مکان یک مرد جنگی وجود داشته باشد، او مردی ارزشمند و شجاع است؛ اما اگر مردی مشهور و بی‌عمل باشد، آن‌گاه او به ننگ و عیب متهم می‌شود.

هوش مصنوعی: او با بوسیدن چهره‌اش به قدری خوشحال شد که انگار از رفتار او شاد شده است.

هوش مصنوعی: به او گفتند: ای پادشاه سرکش، تو نشانه‌هایی از بزرگی و قدرت جمشید را در خود داری.

هوش مصنوعی: دل من هرگز نباید از عشق تو خالی باشد، زیرا تو زیباترین و بهترین هستی.

هوش مصنوعی: از تو دور باشد چشم دشمنان و دل کسی که در پی آزار توست، همیشه در رنج و ناراحتی باشد.

هوش مصنوعی: بزرگان کوه بسیلا یکی پس از دیگری در حال افتادن هستند و در حالتی از بی‌حالی و ناتوانی به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: از این رو، هیچ سوارکاری به این شکل نمی‌تواند وجود داشته باشد، و روزگار نمی‌تواند کسی همانند او را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: او را با نیک خیالی به دل پذیرفتند و از میدان جنگ به حضور شاه آمدند.