هوش مصنوعی: ای کعبه، دولت و رفاه من از خاک سر کوی تو نشأت می‌گیرد؛ جان من جز در محراب ابروی تو نمی‌تواند نماز بخواند.

هوش مصنوعی: وقتی به چهره‌ی زیبای تو نگاه کردم، تنها به صفاتی که در آینه‌ی چهره‌ات وجود دارد توجه کردم.

هوش مصنوعی: بلبل به خاطر عشق به گل، ناله و آواز سر نمی‌دهد، اگر در گل متوجه عطر چهره‌ات نشده‌ای.

هوش مصنوعی: دل من در زمان شکوفه‌ها و گل‌ها به نسیم صبحگاهی علاقه‌مند است، زیرا می‌خواهد هر لحظه نسیمی بریزد که بر چین ابرویت بگذرد.

هوش مصنوعی: باد صبا نمی‌تواند دکان عطاری را باز کند، زیرا تو هر لحظه بر عبور از گل‌های موهایش غافل هستی.

هوش مصنوعی: اگر گاهی به غیرتم توجه کنی، خواهش می‌کنم با نگرانی به من نگاه نکن، زیرا من فقط به چهره دل‌باخته‌ات فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: از چشمان محبوب خود، تیر عشقی به سوی تو پرتاب می‌کنم که می‌دانم این تیر از کمان محبوب من نخواهد بود و به تو نمی‌رسد.