همام تبریزیشمارهٔ ۲۲
مرا به فکر چه حاجت که شعر من آبی‌ست
که طبع را ز لبت در دهان همی‌آید
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: سید جابر موسوی
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
مرا به فکر چه حاجت که شعر من آبی‌ست
که طبع را ز لبت در دهان همی‌آید
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شاعر نیازی به نگرانی یا فکر کردن درباره شعرش ندارد، زیرا شعر او به قدری خوب و روان است که به راحتی از دهان می‌ریزد و برای شنونده لذت‌بخش است. شاعر احساس می‌کند که کلمات به راحتی به وجود می‌آیند و نیازی به تلاش زیادی برای بیان آن‌ها نیست.
حاشیه ها
1400/04/22 20:06
کاربر سیستمی
تغییرات حاصل از پردازش تصحیحات ارسالی آقای پدرام شعبان‌زاده
تغییر مصرع ۱ از «مرا به فکر چه حاجب که شعر من آبی ست» به «مرا به فکر چه حاجت که شعر من آبی‌ست»
تغییر مصرع ۲ از «که طبع مرا ز لبت در دهان همی آید» به «که طبع را ز لبت در دهان همی‌آید»