هوش مصنوعی: اگر عشق این گونه باشد، من به جنون خواهم افتاد، چه جای این که آشنا باشم؟ زیرا حتی از خودم هم بیگانه خواهم شد.

هوش مصنوعی: تو چنان جادویی وزندگی‌ام نفوذ کردی که صبر و عقل و آرامش‌ام را از من گرفتی. ای کاش این جادو را کنار بگذاری، زیرا با این وضعیت من به افسانه‌ تبدیل خواهم شد.

هوش مصنوعی: غم و اندوه عشق تو را مانند گنجی باارزش در دل خود پنهان کرده‌ام و به خاطر این گنج نهانی، در تنهایی و ویرانی زندگی خواهم کرد.

هوش مصنوعی: یک شب، با زیبایی و جذابیت خاصی که داری، فضای مجلس را روشن خواهی کرد و من به دور تو مانند پروانه‌ای که دور شمع می‌چرخد، خواهیم گشت.

هوش مصنوعی: من در دل تنگی و سختی، با لباس تقوی و صلاح نمی‌توانم زندگی کنم؛ به همین دلیل، تصمیم دارم که لباس چاک خورده و رسوا را بر تن کنم و به سوی میخانه بروم.

هوش مصنوعی: به دور آن لب زیبا نچرخ، از من انتظار زهد و پارسایی نداشته باش. من هیچ عهدی ندارم و فقط در کنار جام عشق خواهم ماند.

هوش مصنوعی: من آن فردی نیستم که از سر مستی به خود بیفتیم، اگر هم دچار بی‌خودی شوم، به خاطر جذابیت و زیبایی آن نرگس عاشق‌پیشه است.