هوش مصنوعی: به یاد می‌آورم ایامی را که در کنار پدرم بودم، روح پاک و مقدس او در ذهنم زنده است.

هوش مصنوعی: در آن زمان، پنج سال از عمرم گذشته بود و زندگی‌ام را با شادی و ثروت سپری کرده بودم.

هوش مصنوعی: زندگی مانند گنجی با ارزش است و زمان به سرعت می‌گذرد. بنابراین، اتکا به چیزهای ناپایدار و بی‌ثبات، شایسته نیست.

هوش مصنوعی: ناگهان روزهای خوب و شاد به سراغ ما آمدند و دوران سرد و ناامیدی به پایان رسید.

هوش مصنوعی: فصل اردیبهشت فرارسیده و وقتی که اسپند در حال سوختن است، عید خوبی‌ها و نیک اندیشی آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: یکی از پرستارانی که با من مهربان بود و به من توجه می‌کرد.

هوش مصنوعی: به خاطر بزرگ‌منشی‌ات، من به دیدار پدر رفتم و هدیه‌ای از لباس طلایی به او تقدیم کردم.

هوش مصنوعی: در آغوش خود پارچه‌‌ای ارزشمند داشت که دوزنده‌ی زبردست خواسته بود، لباس زیبایی.

هوش مصنوعی: وقتی پدر حله را دید، آن را نپسندید و از نگاه محبت‌آمیز من دور شد.

هوش مصنوعی: خادم نیک‌خواه به او گفت که کسانی که مهر و محبت را در دل دارند، دل‌جو و دلسوز هستند.

هوش مصنوعی: این اتفاق نه از روی دلسوزی و نه از روی محبت است، بلکه نگاهی به پایان کار نشان می‌دهد که کمک کردن به دیگران ممکن است نتیجه‌ای متفاوت داشته باشد.

هوش مصنوعی: هر کس که به آینده و عواقب کارهایش فکر می‌کند، دوستیش برای دیگران نیز خالص و معصوم خواهد بود.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌داند که زندگی و دنیا همواره به یک شکل نمی‌چرخد و ثبات ندارد. دنیا مانند بوقلمون است که رنگ و رو و حال و روزش مدام تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: کودک از امروز، وقتی به زندگی مجلل و زیبا عادت کند، مانند پرنده‌ای می‌شود که در قبا و لباس زرباف زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: شاید روزی برسد که دیگر لباس ساده درویشان پیدا نشود.

هوش مصنوعی: زمانی که ناز و خوشی به اوج خود می‌رسد، دیگر نمی‌توان در لباس عادی و ساده زندگی کرد.

هوش مصنوعی: در آن دوره، آدمی باید تلخی‌های زندگی را با نوشیدن جام زهر، تجربه کند.

هوش مصنوعی: محبت و رابطه یک پدر با پسرش با محبت و رابطه‌اش با دیگران متفاوت است؛ او احساس خاصی نسبت به فرزندش دارد که برایش بسیار ارزشمند و عمیق است. در این میان، او از جدایی و دلتنگی رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: غم او، بیشتر از آنچه که فکر می‌کنم مرا تحت تأثیر قرار می‌دهد، به خاطر این است که از روی محبت و توجهش شرمنده هستم.

هوش مصنوعی: به من گفتند که این سزا و جزای تو نیست و تو شایسته این لباس و مقام نیستی.

هوش مصنوعی: زبان مردان مانند زیور و ornament است و زیبایی آن‌ها به گفتارشان وابسته است، در حالی که زینت‌های ظاهری به زنان تعلق دارد.

هوش مصنوعی: اینجا بیان می‌شود که هر کس از تو چیزی می‌خواهد، تو کوتاهی نکن و با بخشش خود به هر کسی که می‌خواهی، مهربانی نشان بده.

هوش مصنوعی: تمایل به لباس و زینت ترک کردم و آن را به کسی دیگر بخشیدم.