هوش مصنوعی: غم تو چشمان تاریکم را روشن کرده است، در حالی که سیاهی موهای تو، زندگی‌ام را تیره و تار کرده است.

هوش مصنوعی: مثل شمعی که با سوختن خود نور می‌دهد، دل من هم می‌سوزد و تمام وجودم را می‌سوزاند. اما غم تو اجازه نمی‌دهد که به دیگران فکر کنم یا به کارهای دیگر بپردازم.

هوش مصنوعی: از قیامت برنمی‌خیزم مگر اینکه واقعاً خواسته‌ام به گرد تو بچرخم، به خاطر همین غبار وجودم.

هوش مصنوعی: یک نگاه از چشمان مست تو برای من کافی است، اما هزار باده‌خانه هم نمی‌تواند خمار و مستی من را بشکند.

هوش مصنوعی: فریب و نیرنگ نزن، زیرا هیچ‌گاه نمی‌توانی رابطه محکم و استواری که با دست قدرت و نفوذ دارم را خراب کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که موهایت به مانند رشته‌ای از تزیینات در وسط وجود تو شد، وفا در کنار من پر از گل‌های حسرت می‌شود.

هوش مصنوعی: همیشه ریشهٔ نخل من به خاطر گریه و اندوه در آب‌های سمی جدایی و بی‌مهری ذوب شده و باعث سرنگونی برگ‌ها و میوه‌هایم شده است.

هوش مصنوعی: اگرچه در برابر طوفان نلرزد، وقتی که شاخ سنگین بود، درمان درد من به مانند وزنی سنگین، دست لرزان من را تسکین می‌دهد.

هوش مصنوعی: کلیم، که اشاره به حضرت موسی دارد، در دره‌ای امن به تماشای شمعی پرداخت. او هیچ چیزی جز چهره‌ای آتشین و درخشان مرا ندیده بود.

هوش مصنوعی: زمانی که شکوفه‌های بادام می‌ریزند، اگر خاری که از مژه‌هایم بر چشمم می‌افتد گذر کند، بهار برای من اتفاق می‌افتد.

هوش مصنوعی: حالتی شبیه بی‌خودی و شیدایی دارم و چشمانم به یاد محبوب، گرفتار درد است. از حال من با خبر باشید؛ من در حالی که مست هستم، هنوز هوشیارم.

هوش مصنوعی: خوشحالم که تیرکمان آن چشم نازک، از تیراندازی خسته شده است. دل دردناک و دلواپسم به شدت نگران و بی‌قرار است.