هوش مصنوعی: شادی یعقوب من در گوشهٔ خانهٔ غم قرار دارد و در دلم بویی از چمن به خاطر یادگار پیراهنی که به یاد او دارم، حس می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که در حالتی آشفته و پریشان است، در هر جایی که باشد، نیاز بلبل‌ها به ناز و نوازش‌های گل‌ها را حس می‌کند.

هوش مصنوعی: صدف برای حفاظت از مروارید درونش دهانش را بسته نگه می‌دارد، در حالی که من هم زبانم را بسته‌ام؛ اما دلم یک سخن شیرین دارد که نمی‌توانم بگویم.

هوش مصنوعی: می‌توان حال و وضعیت شب‌نشینان را از آه و ناله‌ای که شمع در جمع به‌دست می‌آورد، شناخت.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم از دست دل شاد و آرام بگیرم، حتی در خواب مرگ. احساس من مانند مقدار پولی در کفن است، همواره در حال تلاطم و ناپایداری است.

هوش مصنوعی: غزالی که در زیبایی و جاذبه خاصی دارد، با نگاهی بی‌نیاز و مستقل به چشمان تیره‌ای که نمایانگر دشت‌های ختن است، نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: لب پیمانه تصویری از غم و درد من را به تصویر کشیده و پیامی از فروپاشی پیمان و عهدی را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: آیا دلیلی برای افتخار به زیبایی بیستون وجود دارد؟ عشق ظالم به کدامین گل سرخ که از خون سنگ‌کوب، زیباتر باشد؟

هوش مصنوعی: حزین به سختی نمی‌تواند احساساتش را مدیریت کند، زیرا دلش آسیب‌پذیر است و این شراب درونش به خاطر عشق قدیمی، قدرت و شور خاصی دارد.