هوش مصنوعی: دل شاد مانند جامی است که می‌نوشد، و جشنی در دور و بر او برپا است، چون زیبایی محبوبش را در کنار دارد.

هوش مصنوعی: دل عارف مانند یک گوهر با ارزش، در میان این دریای turbulent و پرهیاهو، از لنگر خود آرامش می‌یابد.

هوش مصنوعی: در چشمان من صد درد و ناراحتی است که ناشی از یک خواب است، و این خواب مثل بادام درون خود چیزی ارزشمند دارد.

هوش مصنوعی: در چهرهٔ محبوب، همه چیزهایی که زمان مخفی کرده، برای ما روشن و نمایان است.

هوش مصنوعی: من نه به سرنوشت خود شکایت دارم و نه به چرخ فلک، بلکه یار بی رحمم موجب ناامیدی و ناکامی من است.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به حالتی دارد که شخصی به عشق یا محبوبش بسیار امیدوار است، اما آن عشق در واقع باعث ناامیدی و یأس او می‌شود. به نوعی می‌توان گفت که امید به صبح، در واقع یک فریب است که در پس آن ناامیدی و غم نهفته است. در نتیجه، این عشق، به نوعی با کافر دانستن خود، به مقابله با احساسات منفی او اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که در عشق احساس شرمندگی یا ننگ کند، واقعاً شایسته و دوست‌داشتنی نیست. رندی که در عشق دچار ترس و واهمه باشد، هیچ نام و نشانی از عشق واقعی ندارد.

هوش مصنوعی: حزین، عشق از یک سر تا سر دیگرش سخن می‌گوید، نه شروعی دارد و نه پایانی.