هوش مصنوعی: پس از ما، روزهای سختی برای مردم خواهد بود. هر فصلی که سرد و بی‌روح به نظر می‌رسد، در نهایت زمانی خواهد رسید که بهار و زیبایی دوباره خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای کوه، با حال ناامیدان دعوی نکن، چرا که حتی در خاکستر ما هم نشانه‌ای از شعله‌ی زندگی پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: به تو خیلی اهمیت می‌دهم، چرا دل پریشانی مرا بیشتر زیر سوال می‌بری؟ در این دل پر از احساسات، زخم‌ها و دردهای فراوانی وجود دارد که به راحتی نمایان می‌شوند.

هوش مصنوعی: بعد از فرهاد، باید به ارزش و اهمیت سخت‌کوشی و استقامت پی ببریم، زیرا پس از گذشت زمان، کسی که واقعا می‌تواند به کارهای بزرگ بپردازد، شناسایی خواهد شد.

هوش مصنوعی: ما به دلیل عشق ورزیدن و جان‌فشانی نمی‌توانیم از تمام کسانی که در زندگی با ما هستند، برآییم؛ زیرا این عشق و فداکاری مانند قمار خونی است که در طول عمر، درد و رنجی به همراه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم گریه و شوق خود را پنهان کنم، احساس می‌کنم درون من چشمه‌ای جاری می‌شود که از هر تار موی من بیرون می‌زند.

هوش مصنوعی: من به دلیل غم و درد زیادی که با خود حمل می‌کنم، هر جا که بروم، زمین سرسبز و پر از لاله‌ای می‌شود.

هوش مصنوعی: ای سنگین‌دل! با بی‌نیازی‌ات به من بی‌توجهی نکن، زیرا ناراحتی من در قلبم به وضوح نشان داده می‌شود، حتی در جایی که آرامش دارم.

هوش مصنوعی: هر کجا که دور هم جمع می‌شویم و از غم می‌نوشم، اشک‌هایم به روشنی نشان می‌دهد که چقدر درگیر مسایل مادی هستم.

هوش مصنوعی: فراموش نخواهند کرد زیبایی آن درخت زیبا، اما بعد از یک دوره انتظار، نشانه‌های بهار خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر حزین، خود را در این دریای بی‌پایان گم‌شده ببیند، در نهایت یک کناره و نقطه امن برایش پیدا خواهد شد.