هوش مصنوعی: در قفس پرنده‌ای را شنیدم که از شوق و دردش می‌خواند، و این صدا باعث شد که من با اندوهی عمیق، صبر و تحمل خود را از دست بدهم و به شدت گریه کنم.

هوش مصنوعی: همیشه از دوربین یک پرنده هوشمند، در شرایط سخت، تله‌ها را می‌بیند و خمیدگی موی سنبل را نیز تشخیص می‌دهد.

هوش مصنوعی: نه خبری از درد و رنج من دارد و نه فریاد من تاثیری دارد. خدا به من صبری عطا کند تا بتوانم ذلت و سختی ناشی از دوری از آن گل را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: دوست دارم که در نزد تو باشم و هیچ چیز از من نماند. در این لحظه، جیب خالی من پر از درد و غم است. به من اجازه بده که مانند یک نسیم ملایم، زیبایی دلت را نمایان کنم.

هوش مصنوعی: برای جان غمگین و مخمور، بوی شراب لازم است، مثل بویی که گل‌ها بر قبر می‌گذارند. ای ساقی، جام را بر او بگذار.