هوش مصنوعی: مزار ما مکانی پر برکت و زیبا همچون گلزار است و رگبار بهاری زندگی را به ما می‌بخشد. هر رشته‌ای از کفن ما، نشانی از ارتباط ما با این زندگی و زیبایی‌هاست.

هوش مصنوعی: اگر پیشانی‌ام به خاک آستانی آشنا برسد، حتی اگر غربت مرا از خاک وطنم دور کند، باز با آن آشنا می‌شوم.

هوش مصنوعی: دل را از تو کار و سخن نمی‌پرسیم، زیرا در دل خود کبابی دارم که در نمک خوابیده است. کسانی که جگر سوخته دارند، می‌توانند در سخنان ما شوری و شوریدگی را مشاهده کنند.

هوش مصنوعی: با حضور دلنشین تماشاگران ناپیدا، آرامشی برای دل به دست آمد و مانند ترسی که از این آشفتگی و بی‌نظمی به سراغ ما آمده، خارج شدیم.

هوش مصنوعی: حزین، امیدی به این ناتوانی که می‌بینی دارد، نگاهی از چشمان تیره اهالی صحرای ختن به ما می‌افتد.