هوش مصنوعی: آن گوهری که در لباس زیباست، به جان و دل ما آسیب زده و در عوض به دوستی ما بی‌محابا یورش آورده است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف حالتی می‌پردازد که در آن، چیزی که به‌طور طبیعی و از زمین برخاسته، به‌ناچار جای خود را ترک کرده و در عوض، خط و نشانی از آن باقی مانده است. به نوعی، این تصویر به ما می‌گوید که شرایط می‌تواند موجب تغییرات زیادی شود و اثرات آن در محیط یا زندگی ما باقی بماند.

هوش مصنوعی: زلف تو مانند ابزاری است که بچه‌ها با آن بازی می‌کنند و این باعث می‌شود که دل مؤمنانی که به دین پایبند هستند، تحت تأثیر قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: در آن روز، آرزوی من در جهان جاودانه خواهد شد، وقتی که از بوسه‌ای، اثر لب لعل مانند را به تصویر بکشید.

هوش مصنوعی: فریاد بزن که فکر و اندیشه‌ات به زیبایی و نازکی موی کمر تو می‌ماند، و این در حالی است که زاهدی که بر سجاده عبادت نشسته، در میان زندگی‌اش به خاطر تعلق به دنیا، محصور و گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که خط پیشانی تو نشان‌دهنده زیبایی‌ات است و نمی‌توان از روی تو چین و چروک را برداشت.

هوش مصنوعی: در دنیای عاشقان، بلبل همیشه ترانه‌سرایی می‌کند و هرگز از یاد تو، ناله‌ها و غم‌هایش را فراموش نمی‌کند.