هوش مصنوعی: من به مانند بیماری هستم که از داروی خود دوری می‌کند و در تنهایی خود بی‌دارو و بی‌مدد می‌خوابم.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان احساس اندوه و غم گوینده می‌پردازد. او از دیگران می‌پرسد که چرا نسبت به گریه و درد او بی‌توجه هستند، در حالی که خود او نیز بر حال و روز دیگران می‌گرید. این احساس ناامیدی و درخواست همدلی در کلماتش مشهود است.

هوش مصنوعی: آیا زمان آن نرسیده است، ای برادران من، که شما نیز بر من رحم کنید و در دل شب برایم اشک بریزید؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد من در حال حاضر نه به زمان روز خود آگاهی دارم و نه می‌توانم وضعیت کناری خود را درک کنم.

هوش مصنوعی: اگر بر من سخت بگیرید، ای قوم، بدانی که من میان شما هستم و اگر بمیرم، از کسانی خواهم بود که برای من انتقام می‌گیرند.

هوش مصنوعی: پس بی‌درنگ و با شوق، خود را به سوی کعبه آمال بشتابید؛ زیرا آنجا سرزمین امن و آرامش است.

هوش مصنوعی: به جایی می‌روم که پر از شادی است، در حالی که به مکانی می‌نگرم که از غم و اندوه خالی شده است.

هوش مصنوعی: به یک سرزمین فکر می‌کنم که در آن عشق و آرزوی من است، و همچنین به مکانی که در آن دل‌خوشی و آسایش دارم.

هوش مصنوعی: در کنار او بایستید و خوش بگذرانید و سلامم را به او برسانید، سپس عشق و محبت خود را ابراز کنید.

هوش مصنوعی: من به خاطر سختی‌ها و رنج‌هایی که کشیده‌ام، به او شکایت می‌کنم و از حال و روز خود می‌گویم. از دردها و مشکلاتی که در زندگی با آنها مواجه بوده‌ام، به او می‌پردازم و از عمق ناامیدی‌ها و زحماتی که کشیده‌ام، حرف می‌زنم.

هوش مصنوعی: از دردهای زیاد و ناتوانی‌هایم شکایت دارم، به علاوه اینکه مدت طولانی تحمل سختی‌ها و صبر کردن را به دوش می‌کشم.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، تو آمال و آرزوهای منی و تو پروردگار جهان هستی و رسوایی‌های آن را از من دور کن.

هوش مصنوعی: با گذشت زمان و در طول دوری‌ام از تو، فراموشم کرده‌ای و امیدوارم که هرگز کسی را که به عشق من وفادار است، فراموش نکنی.

هوش مصنوعی: اگر کسی غیر از من را انتخاب کنی، بر من تأثیر نخواهد گذاشت و به هیچ وجه نمی‌توانی به کسی غیر از من جایگزین شوی.

هوش مصنوعی: بین ما عهدی وجود داشت که تو آن را شکستی، و افسوس بر جانم که هرگز فکر نمی‌کردم تو فراموشکار باشی.

هوش مصنوعی: زندگی در سختی گذشته و به پایان رسیده است و زمان تنها به دور از آرزوهای ما سپری می‌شود.

هوش مصنوعی: به سوی خدا شکایت می‌کنم از شبی تیره که بسان پرده‌ای سنگین بر چشمانم سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: به خدا از نگرانی‌های کوچک و ناچیز خود شکایت می‌کنم، که مثل کوه‌های بلند و استوار احساس سنگینی می‌کنند.

هوش مصنوعی: من به تو علاقه‌مندم و نمی‌توانم فراموشت کنم. به دردها و مشکلات من گوش می‌دهی و به صحبت‌هایم توجه می‌کنی.