سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سبحان الله بعهد تو آن گویم</p></div>
<div class="m2"><p>کز طلعت تو نبود خالی کویم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زین پیش جهان به روی من می دیدی</p></div>
<div class="m2"><p>و اکنون چه شدت که می نبینی رویم</p></div></div>

دیوان سید حسن غزنوی به اهتمام سید محمدتقی مدرس رضوی، اساطیر ۱۳۶۲ - سید حسن غزنوی (اشرف) - تصویر ۳۵۰

شمارهٔ ۱۴۲

سبحان الله بعهد تو آن گویم
کز طلعت تو نبود خالی کویم
زین پیش جهان به روی من می دیدی
و اکنون چه شدت که می نبینی رویم

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی و نورانی بودن چهره محبوبش اشاره می‌کند و می‌گوید که هرگز بدون جمال او احساس خالی بودن نمی‌کند. او بیان می‌کند که در گذشته، دنیا به شکل دیگری بر او نمایان بود، اما اکنون به شدت احساس می‌کند که دیگر نمی‌تواند چهره محبوبش را ببیند.

شمارهٔ ۱۴۰

شمارهٔ ۱۴۱

هوش مصنوعی: من به بزرگ‌منشی‌ات قسم می‌خورم که از زیبایی تو هیچ‌گاه بی‌نصیب نخواهم ماند.

سبحان الله بعهد تو آن گویم

کز طلعت تو نبود خالی کویم

هوش مصنوعی: قبل از این، دنیا را به چهره‌ام می‌دیدی، اما اکنون چه فشاری بر من آمده که دیگر رویم را نمی‌بینی.

زین پیش جهان به روی من می دیدی

و اکنون چه شدت که می نبینی رویم

شمارهٔ ۱۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده